silvatici

Discretiva

silvatici dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
silvāticī	casus genitivus singularis · genus masculinum	adiectivi silvāticus
silvāticī	casus genitivus singularis · genus neutrum	adiectivi silvāticus
silvāticī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	adiectivi silvāticus
silvāticī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	adiectivi silvāticus

Appellatio pronuntiatusque

API: /silˈwaːti.kiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sil·vā·ti·cī — morphologica: silvatic-i

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. X.

• Hora vero tertia noctis exeuntes subito ferae silvestres venerunt ad ipsum stagnum bibere aquam. Erant ibi scorpiones longitudine cubiti unius mixti inter se albi et rubei. … Et erant inter eos porci silvatici magni valde forciores leonibus habentes dentes per longum cubitum unum. Erant ibi pardali et tigrides et scorpiones atque elefanti et homines silvatici habentes sex manus; similiter et feminae eorum. —Vita Alexandri Magni Leonis Archipresbiteri Neapolitani.^[1]

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• adtritis medetur cinis muris silvatici cum melle, fel irenacei cum vespertilionibus cerbebro et canino lacte, adeps anserinus cum cerebro et alumine et oesypo, fimum columbinum cum melle, condylomatis privatim araneus dempto capite pedibusque infricatus, ne acria perurant, adeps anserinus cum cera Punica, cerussa, rosaceo, adeps cygni. —Naturalis historia Plinii ^[2][3]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• articulis luxatis praesentaneum est sebum pecudis cum cinere e capillo mulierum. pernionibus quoque inponitur sebum pecudum cum alumine, canini capitis cinis aut fimi murini. quod si pura sint, ulcera cera adda ad cicatricem perducunt soricum vel glirium crematorum favilla ex oleo, item muris silvatici cum melle, vermium quoque terrenorum cum oleo vetere et cocleae, quae nudae inveniuntur. —Naturalis historia Plinii ^[4]

Fontes

4. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 30, cap. 73, [79] — silvatici