Latinitas Romana
antiq.
- Vinum familiae per hiemem qui utatur. Musti Q. X in dolium indito, aceti acris Q. II eodem infundito, sapae Q. II, aquae dulcis Q. L. Haec rude misceto ter in die dies quinque continuos. Eo addito aquae marinae veteris sextarios LXIIII et operculum in dolium inponito et oblinito post dies X. Hoc vinum durabit tibi usque ad solstitium . Siquid superfuerit post solstitium , acetum acerrimum et pulcherrimum erit. —De agri cultura M. Porci Catonis [6]
class. (ca. 47-45 a.C.n.)
- Alter motus solis est, aliter ac caeli, quod movetur a bruma ad solstitium . Dicta bruma, quod brevissimus tunc dies est; solstitium , quod sol eo die sistere videbatur, quo ad nos versum proximus est. Sol cum venit in medium spatium inter brumam et solstitium , quod dies aequus fit ac nox, aequinoctium dictum. Tempus a bruma ad brumam dum sol redit, vocatur annus, quod ut parvi circuli anuli, sic magni dicebantur circites ani, unde annus. —De lingua Latina Varronis [7][8]
class. (ca. 30–22 a.C.n.)
- Triclinia verna et autumnalia ad orientem; tum enim praetenta luminibus adversus solis impetus progrediens ad occidentem efficit ea temperata ad id tempus, quo his solitum est uti. Aestiva ad septentrionem, quod ea regio, [non] ut reliquae per solstitium propter calorem efficiuntur aestuosae, eo quod est aversa a solis cursu, semper refrigerata et salubritatem et voluptatem in usu praestat. —De architectura Vitruvii [9]
