solutiones

Discretiva

solutiones dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
solūtiōnēs	casus nominativus pluralis	substantivi solūtiō
solūtiōnēs	casus accusativus pluralis	substantivi solūtiō
solūtiōnēs	casus vocativus pluralis	substantivi solūtiō

Appellatio pronuntiatusque

API: /soluːtiˈoːneːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: so·lū·ti·ō·nēs — morphologica: solution-es

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• epiphoras cum ture et aqua aut cum murra ac vino sedat, parotidas cum melle aut adipe aut cera, stomachi solutiones inspersum polentae modo, angina<s> in aqua et oleo decoctum et cum aneso inlitum. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XX, cap. 92, [249] — solutiones
2. Vicicitatio: solutiones.