solvendae

Discretiva

solvendae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
solvendae	casus genitivus singularis · genus femininum	gerundivi solvendus
solvendae	casus dativus singularis · genus femininum	gerundivi solvendus
solvendae	casus nominativus pluralis · genus femininum	gerundivi solvendus
solvendae	casus vocativus pluralis · genus femininum	gerundivi solvendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /solˈwendae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sol·ven·dae — morphologica: solv-end-ae

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• alvo quidem solvendae vel in febri decoqu<i>tur quantum manus capiat in II sextariis aquae ad dimidias; bibitur sale et melle admixto nec non cum ungula suis aut gallinaceo decocta salubrius. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXV, cap. 18, [41] — solvendae
2. Vicicitatio: solvendae.