sonus

Latine I

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Nomen substantivum

sŏn|us, -ī masc.

1. Res percepta aures afficiens per impulsum vel vibrationem substantiae materialis.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	sŏnus	sŏnī	I
gen.	sŏnī	sŏnōrum	II
dat.	sŏnō	sŏnīs	III
acc.	sŏnum	sŏnōs	IV
abl.	sŏnō	sŏnīs	VI
voc.	sŏne	sŏnī	V

Dictiones collatae

• vox

Translationes

Anglice

sound ☞en

Finnice

ääni ☞fi

Graeca Antiqua

ἠχή (ēchē, fem.) ; ψόφος (psophos, masc.) ; φωνή (phōnē, fem.)

Hispanice

sonido masc. ☞es

Latine II

Nomen adiectivum

sōn|us, -a, -um

1. Sonans.

Declinatio

singularis				pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	sōnus	sōna	sōnum	nom.	sōnī	sōnae	sōna
gen.	sōnī	sōnae	sōnī	gen.	sōnōrum	sōnārum	sōnōrum
dat.	sōnō	sōnae	sōnō	dat.	sōnīs	sōnīs	sōnīs
acc.	sōnum	sōnam	sōnum	acc.	sōnōs	sōnās	sōna
abl.	sōnō	sōnā	sōnō	abl.	sōnīs	sōnīs	sōnīs
voc.	sōne	sōna	sōnum	voc.	sōnī	sōnae	sōna