structus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈstruːktus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: strūc·tus — morphologica: struct-us

Notatio

← Latine: struō

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
strūctus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	struō

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	strūctus	strūcta	strūctum	nom.	strūctī	strūctae	strūcta
gen.	strūctī	strūctae	strūctī	gen.	strūctōrum	strūctārum	strūctōrum
dat.	strūctō	strūctae	strūctō	dat.	strūctīs	strūctīs	strūctīs
acc.	strūctum	strūctam	strūctum	acc.	strūctōs	strūctās	strūcta
abl.	strūctō	strūctā	strūctō	abl.	strūctīs	strūctīs	strūctīs
voc.	strūcte	strūcta	strūctum	voc.	strūctī	strūctae	strūcta

Nomen substantivum

strūct|us, -ūs masc.

1. Acervus, congeries rerum, quarum aliae super alias cumulatae sunt.

   lignorum structibus incensis

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	strūctus	strūctūs	I
gen.	strūctūs	strūctuum	II
dat.	strūctuī	strūctibus	III
acc.	strūctum	strūctūs	IV
abl.	strūctū	strūctibus	VI
voc.	strūctus	strūctūs	V

Dictiones collatae

Synonyma

• struēs
• struīx

Translationes

Congeries rerum, quarum aliae super alias cumulatae sunt

Anglice: pile (en), heap (en)

Germanice: Aufbau (de) m, Haufen (de) m

Discretiva

structus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

strūctūs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
strūctūs	casus genitivus singularis	substantivi strūctus
strūctūs	casus nominativus pluralis	substantivi strūctus
strūctūs	casus accusativus pluralis	substantivi strūctus
strūctūs	casus vocativus pluralis	substantivi strūctus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈstruːktuːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: strūc·tūs — morphologica: struct-us