sufficient

Discretiva

sufficient dictio est in variis linguis:

• Anglice: sufficient
• Francogallica Antiqua: sufficient
• Suecice: sufficient

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
sufficient	tertia pluralis	futurum	activa	indicativus	sufficiō (sufficere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /sufˈfi.ki.ent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: suf·fi·ci·ent — morphologica: suf-fic-ient

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

Decimus Iunius Iuvenalis ca. 60-130

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Siliginem, far, triticum, semen, hordeum occato, sarito, runcato quibus dictum erit diebus. singulae operae cuique generi in iugero sufficient. sarculatio induratam hiberno rigore soli tristitiam laxat temporibus vernis novosque soles admittit. qui sariet, caveat ne frumenti radices subfodiat. triticum, semen, hordeum, fabam bis sarire melius. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

• sed cuius votis modo non suffecerat aurum

quod Tagus et rutila volvit Pactolus harena,

frigida sufficient velantes inguina panni

exiguusque cibus, mersa rate naufragus assem

dum rogat et picta se tempestate tuetur. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[3][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1343 p.C.n.)

• Ceterum de tota hac re, ad utranque partem conquisitis argumentis et persuasionibus variis, libri duo extant Marci Tullii accuratissime compositi, qui inscribuntur De divinatione. Illi quidem cui hec breviora non sufficient adeundi sunt. —Rerum memorandarum libri Petrarcae ^[4][2]

Fontes