tam

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /tam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tam — morphologica: tam

Adverbium

tăm ^{[1][2][3][4][5]}

1. Adverbium demonstrativum (comparativum), indicans eodem modo, cum quam respondens; et significat adeō, tantum, ita.

Dictiones collatae

• tamen
• tametsī

Dictiones derivatae

• tamdiū
• tame
• tammodo
• tamquam

Translationes

Eodem modo, adeo, ita, tantum	dilatare ▼

Eodem modo, adeo, ita, tantum	collabi ▲

Anglice: so (en), so much (en) Germanice: so (de), dergestalt (de), so sehr (de), so weit (de) Hispanice: tanto (es), asi (es) Italice: tanto (it), così (it)

Coniunctio

tăm ^[1][2][6][4]

1. Apud veteres pro tamen.

Discretiva

tam dictio est in variis linguis:

• Batave: tam
• Bohemice: tam
• Corduene: tam
• Danice: tam
• Norvegice: tam
• Polonice: tam
• Slovace: tam
• Slovene: tam
• Suecice: tam
• Turcice: tam

Dictiones similes

• Albaruthenice: там
• Bulgarice: там
• Ruthenice: там
• Ucrainice: там

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Sed cum primum rota solis lucida diem peperit, vocatis duobus e familia validissimis, quam altissime sublato puero, ferula nates eius obverberans: «Tu autem,» inquit «tam mollis ac tener et admodum puer, defraudatis amatoribus aetatis tuae flore, mulieres adpetis atque eas liberas et conubia lege sociata conrumpis et intempestivum tibi nomen adulteri vindicas?» —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[7]

Fontes

7. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber X. Capitulum XV. Versus 4 — tam