tego

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
teg-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	tegō	tegam		tegēbam	tegerem	tegam
II. sing.	tegis	tegās	tege!	tegēbās	tegerēs	tegēs	tegitō!
III. sing.	tegit	tegat		tegēbat	tegeret	teget	tegitō!
I. plur.	tegimus	tegāmus		tegēbāmus	tegerēmus	tegēmus
II. plur.	tegitis	tegātis	tegite!	tegēbātis	tegerētis	tegētis	tegitōte!
III. plur.	tegunt	tegant		tegēbant	tegerent	tegent	teguntō!
Thema	Vox passiva
teg-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	tegor	tegar		tegēbar	tegerer	tegar
II. sing.	tegeris	tegāris	tegere!	tegēbāris	tegerēris	tegēris	tegitor!
III. sing.	tegitur	tegātur		tegēbātur	tegerētur	tegētur	tegitor!
I. plur.	tegimur	tegāmur		tegēbāmur	tegerēmur	tegēmur
II. plur.	tegiminī	tegāminī	tegiminī!	tegēbāminī	tegerēminī	tegēminī	—
III. plur.	teguntur	tegantur		tegēbantur	tegerentur	tegentur	teguntor!

Thema	Vox activa
tēx-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	tēxī	tēxerim	tēxeram	tēxissem	tēxerō
II. sing.	tēxistī	tēxeris	tēxerās	tēxissēs	tēxeris
III. sing.	tēxit	tēxerit	tēxerat	tēxisset	tēxerit
I. plur.	tēximus	tēxerimus	tēxerāmus	tēxissēmus	tēxerimus
II. plur.	tēxistis	tēxeritis	tēxerātis	tēxissētis	tēxeritis
III. plur.	tēxērunt	tēxerint	tēxerant	tēxissent	tēxerint