terminatae

Discretiva

terminatae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
terminātae	casus genitivus singularis · genus femininum	participii terminātus
terminātae	casus dativus singularis · genus femininum	participii terminātus
terminātae	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii terminātus
terminātae	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii terminātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ter.miˈnaːtae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tae — morphologica: terminat-ae

Loci

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Nam familia est liberi ex liberis legibus suscepti, a femore. Genus autem a gignendo et progenerando dictum, aut a definitione certorum prognatorum, ut nationes, quae propriis cognationibus terminatae gentes appellantur. Populus est humanae multitudinis, iuris consensu et concordi communione sociatus. Populus autem eo distat a plebibus, quod populus universi cives sunt, connumeratis senioribus civitatis. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[1][2]

Fontes