terminatam

Discretiva

terminatam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
terminātam	casus accusativus singularis · genus femininum	participii terminātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ter.miˈnaːtam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tam — morphologica: terminat-am

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (46 a.C.n. / 708 a.u.)

• Vidimus tuam victoriam proeliorum exitu terminatam: gladium vagina vacuum in urbe non vidimus. Quos amisimus civis, eos Martis vis perculit, non ira victoriae; ut dubitare debeat nemo quin multos, si fieri posset, C. Caesar ab inferis excitaret, quoniam ex eadem acie conservat quos potest. Alterius vero partis nihil amplius dicam quam (id quod omnes verebamur) nimis iracundam futuram fuisse victoriam. —Pro Marcello Ciceronis ^[1][2]

Latinitas nova

saec. XVI.  (1587 p.C.n.)

• Nono si separabile est ab eo, quod ipsum suscipit, sine eius rationis destructione. Decimo si non habet terminatam determinatamve causam. Undecimo si non enti propinquum, quia non semper, non frequenter, sed raro. —De lampade venatoria Iordani Bruni ^[3][2]

Fontes