terminatis

Discretiva

terminatis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

terminātis

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
terminātis	secunda pluralis	praesens	activa	indicativus	terminō (termināre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnaːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tis — morphologica: termin-atis

terminātīs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
terminātīs	casus dativus pluralis	participii terminātus
terminātīs	casus ablativus pluralis	participii terminātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnaːtiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tīs — morphologica: terminat-is

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Quare ut istum iam sermonem concludamus aliquando, cernis certe cum sint metra pene innumerabilia, versum tamen esse non posse, nisi duobus membris sibimet concinnatis, aut totidem semipedibus, sed non conversibilibus terminatis, ut est, Maecenas atavis edite regibus; aut dispari numero etiam semipedum, sed tamen aliqua aequalitate coniunctis, ut sunt quatuor et tres, aut quinque et tres, vel quinque et septem, aut sex et septem, aut octo et septem, vel septem et novem. —De musica Augustini ^[1][2]

Latinitas nova

saec. XVI.  (1591 p.C.n.)

• Considera ergo primo, ut sine minimo sui generis in nullo genere sit mensura, et quid ex consideratione similis figurae maximi et minimi consequatur.

Quo ordine minimum circa minimum in circulo atque sphaera, item in rectilineis atque planis hedris terminatis corporibus regularibus adposita eiusdem figurati magnitudinem exaugeant. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni ^[3][2]

Fontes