terrestrem

Discretiva

terrestrem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
terrestrem	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi terrestris
terrestrem	casus accusativus singularis · genus femininum	adiectivi terrestris
terrestrem	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi terrester
terrestrem	casus accusativus singularis · genus femininum	adiectivi terrester

Appellatio pronuntiatusque

API: /terˈres.trem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·res·trem — morphologica: terrestr-em

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58…+17

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Atque etiam aliorum east humilitas ut cibum terrestrem rostris facile contingant, quae autem altiora sunt, ut anseres ut cygni ut grues ut camelli, adiuvantur proceritate collorum; manus etiam data elephantost, quia propter magnitudinem corporis difficiles aditus habebat ad pastum. —De natura deorum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Quo die venerunt hospitio comiter acceptis, postero die terrestrem navalemque exercitum, non instructos modo, sed hos decurrentes, classem in portu simulacrum et ipsam edentem navalis pugnae ostendit; tum circa armamentaria et horrea bellique alium apparatum visendum praetor legatique ducti. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Quattuor eunuchi confestim pulvillis compluribus ventose tumentibus pluma delicata terrestrem nobis cubitum praestruunt, sed et stragula veste auro ac murice Tyrio depicta probe consternunt ac desuper brevibus admodum, sed satis copiosis pulvillis aliis nimis modicis, quis maxillas et cervices delicatae mulieres suffulcire consuerunt, superstruunt. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[4][2]

Fontes