tractate

Discretiva

tractate dictio est in variis linguis:

• Anglice: tractate

Dictiones similes

• Germanice: Traktate

Formae affines

Latine

taxāte

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
tractāte	secunda pluralis	praesens	activa	imperativus	tractō (tractāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /trakˈtaːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trac·tā·te — morphologica: tract-ate

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
tractāte	casus vocativus singularis · genus masculinum	participii tractātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /trakˈtaːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trac·tā·te — morphologica: tractat-e

Loci

Q. Septimius Florens Tertullianus ca. 150-230

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. III.

• Revera quo dirigam nescio in tanta frequentia eiusmodi vocum, tanquam in silva vel in prato vel in nemore pomorum. Passim prout incidit res petenda est. Inclamat psalmus: Iudicate pupillo et mendico, et humilem et pauperem iuste tractate, liberate pauperem, et mendicum de manu peccatoris eruite. —Adversus Marcionem Tertulliani ^[1][2]

Fontes