tractaverim

Discretiva

tractaverim dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
tractāverim	prima singularis	perfectum	activa	coniunctivus	tractō (tractāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /trakˈtaːwe.rim/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trac·tā·ve·rim — morphologica: tractav-erim

Loci

Q. Septimius Florens Tertullianus ca. 150-230

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. III.

• Hunc autem locum salva alterius, id est plenioris, sanctitatis praelatione tractaverim, continentiam et virginitatem nuptiis anteponens, sed non prohibitis. Destructores enim dei nuptiarum, non sectatores castitatis retundo. —Adversus Marcionem Tertulliani ^[1][2]

Fontes