tractavi

Discretiva

tractavi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
tractāvī	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	tractō (tractāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /trakˈtaːwiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trac·tā·vī — morphologica: tractav-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

• Atque hoc, si placet, quale sit videamus in adsensionibus, quas prima oratione tractavi. Eas enim veteres illi, quibus omnia fato fieri videbantur, vi effici et necessitate dicebant. —De fato Ciceronis ^[1][2]

class.

• Itaque illam partem rectam et ad mores pertinentem tractavi: numquid stultum sit ac supervacuum ultra extremum diem curas, transmittere, an cadant bona nostra nobiscum nihilque sit eius, qui nullus est, an ex eo, quod, cum erit, sensuri non sumus, antequam sit, aliquis fructus percipi aut peti possit. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3][2]

saec. I.

• In pinacothecam perveni vario genere tabularum mirabilem. Nam et Zeuxidos manus vidi nondum vetustatis iniuria victas, et Protogenis rudimenta cum ipsius naturae veritate certantia non sine quodam horrore tractavi. Iam vero Apellis quam Graeci μονό κνημον appellant, etiam adoravi. Tanta enim subtilitate extremitates imaginum erant ad similitudinem praecisae, ut crederes etiam animorum esse picturam. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[4][2]

Fontes