tributum

Latine

Vicipaedia articulum habet de tributo.

Appellatio pronuntiatusque

API: /triˈbuːtum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tri·bū·tum — morphologica: tribut-um

Notatio

← Latine: tribuō.

Nomen substantivum

tribūt|um, -ī neut.

1. Pecunia quae rei publicae solvenda est.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	tribūtum	tribūta	I
gen.	tribūtī	tribūtōrum	II
dat.	tribūtō	tribūtīs	III
acc.	tribūtum	tribūta	IV
abl.	tribūtō	tribūtīs	VI
voc.	tribūtum	tribūta	V

Usus

• tributum in capita singula servorum ac liberorum imponere — (Liv.)

Dictiones collatae

Synonyma

• vectīgal

Translationes

Pecunia quae rei publicae solvenda est

Anglice: tax (en), tribute (en) Esperantice: tributo (eo)

Germanice: Steuer (de) f, Tribut (de) m

Loci

saec. XVIII.

• Multa vero cum sint in societate civili necessaria instituta, quæ sine impensis sustineri nequeant, æquum est, ut hos sumtus pro rata parte conferant cives, quod tributorum nomine venit.^[1]

Discretiva

tributum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
tribūtum	—	—	—	supinum­	accusativo	tribuō

Forma	Modus flexurae	originis
tribūtum	casus accusativus singularis	substantivi tribūtus
tribūtum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii tribūtus
tribūtum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii tribūtus
tribūtum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii tribūtus
tribūtum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii tribūtus

Appellatio pronuntiatusque

API: /triˈbuːtum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tri·bū·tum — morphologica: tribut-um

Fontes

1. Tractatus oeconomicus - Latine et Francogallice - M.DCC.LXXV.