turris

Latine

Nomen substantivum

turr|is, -is fem.

1. Alta domus, palatium, arx

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	turris	turrēs	I
gen.	turris	turrium	II
dat.	turrī	turribus	III
acc.	turrim	turrīs turrēs	IV
abl.	turrī	turribus	VI
voc.	turris	turrēs	V

Translationes

Anglice tower ☞en Batave toren masc. ☞nl Catalane torre fem. ☞ca Esperantice turo ☞eo Francogallice tour fem. ☞fr Germanice Turm masc. ☞de

Hispanice torre fem. ☞es Italice torre fem. ☞it Lusitane torre fem. ☞pt Navatlace tlapilkoyan ☞nah Turcice kule ☞tr

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

• turris — casus genitivus singularis vocis turris
• turris — casus vocativus singularis vocis turris
• turrīs — casus accusativus pluralis vocis turris