unitis

Discretiva

unitis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

ūnītis

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ūnītis	secunda pluralis	praesens	activa	indicativus	ūniō (ūnīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /uːˈniːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ū·nī·tis — morphologica: un-itis

ūnītīs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ūnītīs	casus dativus pluralis	participii ūnītus
ūnītīs	casus ablativus pluralis	participii ūnītus

Appellatio pronuntiatusque

API: /uːˈniːtiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ū·nī·tīs — morphologica: unit-is

Loci

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1343 p.C.n.)

• Idem erga aliud nobile par ducum prestitit: Claudium Neronem et Livium Salinatorem consules, claritate rerum pene pares sed voluntatibus longe discordes, in bellum atrocissimum missurus, ante omnia providit, Salinatore pertinacius obluctante, ut ab odio ac reipublice periculosa simultate discederent. Itaque factum est ut alioquin inter se se durius quam cum hostibus congressuri, animis ac viribus unitis fortissimam felicissimamque victoriam fuso Carthaginensium exercitu et obtruncato formidabili duce retulerint. —Rerum memorandarum libri Petrarcae ^[1][2]

Fontes