vitis

Discretiva

vitis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
vītīs	casus dativus pluralis	substantivi vīta
vītīs	casus ablativus pluralis	substantivi vīta

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈwiːtiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vī·tīs — morphologica: vit-is

Loci

M. Porcius Cato -234…-149

Demetrius Cantemir 1674-1723

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

• Harundinem sic serito: ternos pedes oculos disponito.

Vitiarium eodem modo facito seritoque. Ubi vitis bima erit, resicato; ubi trima erit, eximito. Si pecus pascetur, ubi vitem serere voles, ter prius resicato, quam ad arborem ponas. Ubi V nodos veteres habebit, tum ad arborem ponito. Quotannis porrinam serito, quotannis habebis quod eximas. —De agri cultura M. Porci Catonis ^[1]

Latinitas nova

saec. XVIII.  (1714 p.C.n.)

• Atque ex hoc loco septemtrionem versus nulla amplius vineta, quae generosum vinum proferre possunt, reperiuntur, adeo ut et in Cotnariensium montium boreali parte, quamvis saepius fuerit tentatum, nunquam tamen aliqua vitis ad maturitatem pervenire potuerit. Ita dum detraxit reliquis boream versus adiacentibus regionibus vini ubertatem natura, in hoc uno loco quasi omnes suas vires exponere voluisse videtur. —Descriptio Moldaviae Demetrii Cantemir ^[2][3]

Fontes

1. Marcus Porcius Cato - De re rustica (vel: De agri cultura). (The Latin Library): Caput 47. Versus 1 — vitis