Consumat

cōnsūmat ← cōnsūmere

Verba allata

• Est etiam circa naturalia vitium, nimia profusio seminis; quod sine venere, sine nocturnis imaginibus sic fertur, ut interposito spatio tabe hominem consumat. —De Medicina Celsi ^[1]

• Ubi cerati crassitudinem habet, linteo ante in aqua frigida madefacto inlinitur et sic inponitur, supraque farina hordeacea inicitur: sed manere ibi non amplius sex horis debet, ne lienem consumat; satiusque est id bis aut ter fieri. —De Medicina Celsi ^[2]

Vide etiam

• cōnsūmantur, cōnsūmātur
• cōnsūmendīs, cōnsūmente, cōnsūmere, cōnsūmeret, cōnsūmerētur
• cōnsūmī, cōnsūmit, cōnsūmitur
• cōnsūmpserit
• cōnsūmptīs, cōnsūmptō, cōnsūmptum, cōnsūmptūram, cōnsūmptus
• cōnsūmunt, cōnsūmuntur

Fontes

1. ↑ Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quartus, 28. p. [1] — consumat
2. ↑ Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, 18. p. [4] — consumat