Consumente

cōnsūmente ← cōnsūmēns ← cōnsūmō

Verba allata

• In trimatu suo cuique dimidiam esse mensuram futurae certum est. in plenum autem cuncto mortalium generi minorem in dies fieri propemodum observatur rarosque patribus proceriores, consumente ubertatem seminum exustione, in cuius vices nunc vergat aevum. —Naturalis historia Plinii ^[1]

Vide etiam

• cōnsūmantur, cōnsūmat, cōnsūmātur
• cōnsūmendīs, cōnsūmere, cōnsūmeret, cōnsūmerētur
• cōnsūmī, cōnsūmit, cōnsūmitur
• cōnsūmpserit
• cōnsūmptīs, cōnsūmptō, cōnsūmptum, cōnsūmptus, cōnsūmptūram
• cōnsūmunt, cōnsūmuntur

Fontes

1. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus, cap. 16, [73] — consumente