Substantiv

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Lëtzebuergesch

Substantiv n (pl: Substantiven / Sustantiver)

Aussprooch (IPA): [ˈsupstɑntiːf]

Bedeitung:

Wuert dat eng Saach, e Liewewiesen, e Konzept oder dergläiche bezeechent.

Etymologie:

vum Latäin substantivus

Iwwersetzungen

Däitsch: Substantiv ^(de)
Englesch: substantive ^(en)
Franséisch: substantif ^(fr)

Hollännesch: substantief ^(nl)
Italieenesch: sostantivo ^(it)
Limburgesch: zelfstenjig naamwaord ^(li) n

Portugisesch: substantivo ^(pt)
Spuenesch: sustantivo ^(es)
Ungaresch: főnév ^(hu)

Remove ads

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads

Remove ads