biergen

Verb (r) (trans.)

• Fir ee biergen, heescht datt wann een eng Schold mécht, ee mat ënnerschreift fir d'Schold erëm ze bezuelen, am Fall wou de Schëllegen net nokënnt mat bezuelen.

Synonymmer:

1. Bierg sinn
2. gutt fir ee sinn.

Iwwersetzungen

Däitsch: bürgen (de) Englesch: vouch (en) Franséisch: cautionner (fr)

    Conjugaisoun vu(n) biergen

Infinitif		biergen
Participe		gebiergt
Hëllefsverb		hunn
		Eenzuel			Méizuel
		1. Persoun ech	2. Persoun du	3. Persoun hie(n)/si/hatt	1. Person mir	2. Persoun dir	3. Persoun si
Indicatif	Présent	biergen	biergs	biergt	biergen	biergt	biergen
	Passé composé	hu(nn) gebiergt	hues gebiergt	huet gebiergt	hu(nn) gebiergt	hutt gebiergt	hu(nn) gebiergt
	Plus-que-parfait	hat gebiergt	has gebiergt	hat gebiergt	hate(n) gebiergt	hat gebiergt	hate(n) gebiergt
	Futur simple	wäert biergen	wäerts biergen	wäert biergen	wäerte(n) biergen	wäert biergen	wäerte(n) biergen
	Futur antérieur	wäert gebiergt hunn	wäerts gebiergt hunn	wäert gebiergt hunn	wäerte(n) gebiergt hunn	wäert gebiergt hunn	wäerte(n) gebiergt hunn
Conditionnel	Présent composé	géif biergen	géifs biergen	géif biergen	géife(n) biergen	géift biergen	géife(n) biergen
	Passé	hätt gebiergt	häss gebiergt	hätt gebiergt	hätte(n) gebiergt	hätt gebiergt	hätte(n) gebiergt
Impératif	Affirmatif	—	bierg	—	—	biergt	—
* (n) oder (nn) seet datt den n am Fall vun der Eifeler Regel ewechfällt.