comitatief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

comitatief m /kó:mi̽ta̽tif/ (ouch: /kó:mi̽ta̽'tif/) ko~mitatief

1. (spraoklieër) 'ne naamval dae gezelsjap aanguuef (same mit)

Raod

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bie de verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking

• co-mi-ta-tief

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	comitatief		comitatieve	comitatieven
	IPA	/kó:mi̽ta̽tif/	/kó:mi̽ta̽tiv/	/kó:mi̽ta̽'tive/	/kó:mi̽ta̽'tiven/
dim.	sjrif	comitatiefke	comitatiefken	comitatiefkes
	IPA	/kó:mi̽ta̽'tifkʲe/	/kó:mi̽ta̽'tifkʲen/	/kó:mi̽ta̽'tifkʲes/	/kó:mi̽ta̽'tifkʲez/
dat.	sjrif	comitatief		comitatieve	comitatieven
	IPA	/kó:mi̽ta̽tif/	/kó:mi̽ta̽tiv/	/kó:mi̽ta̽'tive/	/kó:mi̽ta̽'tiven/

In anger spraoke

• Ieslandjs: samvistarfall^(is:) ó
• Ingels: comitative
• Nederlandjs: comitatief g