keuring

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

keuring v /kǿ:rɪŋ/

1. 'n óngerzeuk veure waerd of de degelikheid van get te bestumme; 't percès van 't keure

   Mit zónne knien eine mit te väöl wam haols se gèn priezen oppe keuring.

2. specefiek de [1] veure milletaer deens

Aafbraeking

• keu-ring

Aafleijinge

• keuringsdeens
• paerskeuring

Verwantje wäörd

• inspeksie

Samestèlling

• keure + -ing

Zagswies

• oppe keuring gaon: gekeurd waere veure milletaer deens

  Jónges die neugetieën wore mósten allemaol oppe keuring gaon.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 185.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	keuring		keuringe	keuringen
	IPA	/kǿ:rɪŋ/		/kǿ:rɪŋe/	/kǿ:rɪŋen/
dim.	sjrif	keuringske	keuringsken	keuringskes
	IPA	/kǿ:rɪ̽ŋ̊skʲe/	/kǿ:rɪ̽ŋ̊skʲen/	/kǿ:rɪ̽ŋ̊skʲes/	/kǿ:rɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

[1]

• Frans: examen m, contrôle m
• Ingels: inspection, examination^(en:), assess, check^(en:)
• Nederlandjs: keuring^(nl:) g
• Pruus: Prüfung v

Nederlandjs

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

keuring g /'kø:.rɪŋ/

1. keuring

Verbuging

	inkelvaad	mieëvaad
nom.:	keuring	keuringen
dim.:	keurinkje	keurinkjes