predikatief
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Mofers
Zelfstenjig naamwaord
Lemma
predikatief m /pr̥é:di̽ka̽'tif/
- (spraoklieër) 'ne vorm van e bieveugelik naamwaord dae los steit van 't zelfstenjig naamwaord wo 't bie huuert
- Aafbraeking
- pre-di-ka-tief
Grammaer
In 't Mofers haet de predikatief twieë vörm: geslechtelik/mieëveljig (ónverbaoge) en ónziejig. Allewiel is d'n ónziejige vorm 'nt verdwiene.
't Versjil tösse predikatief en attributief kan m'n hie-ónger zeen:
- Dao steit de roeaje wage. ("roeaje" is verbaogen en attributief)
- De wage dae dao steit is roead. ("roead" is ónverbaogen en predikatief)
Wiejer guuef 't onnag e deil bieveugelike naamwäörd die gaar gein attributieve vörm höbben en dus allein predikatief gebroek kónne waere.
Verbuging
In anger spraoke
- Ingels: predicative
- Nederlandjs: predicatief g
- Pruus: Prädikativum ó
- Spaans: predicativo m
- Zweeds: predikativ g of ó
Bieveugelik naamwaord
Lemma
predikatief /pr̥é:di̽ka̽'tif/
- mit betrèkking toette [↑]
- Aafbraeking
- pre-di-ka-tief
Verbuging
Biewaord
Neet-lemma
predikatief /pr̥é:di̽ka̽'tif/
- (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
- Aafbraeking
- pre-di-ka-tief
Verbuging
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads