stum
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Mofers
Zelfstenjig naamwaord
Lemma
stum v /stø̀m/
- de klank waat gemaak wuuert door 't trille vanne mienselike stumbenj (zowaal bie 't kallen es bie 't zinge)
- 'n keus die mónjeling of sjriftelik gemaak geworen is bie e besloet of 'n verkeziging en mitbepaolendj is
- (euverdrechtelik) 'n aafzunjerlike zangpertie
- Zings toe dao de ieëste of de twieëdje stum?
- Aafbraeking
- stum
- Aafleijinge
- stumme
- stumbandj, stumhöbbendj, stumloos, stumómvank, stumverlieëging
- borsstum, driestummig, einstummig, kopstum, mieëstummig, piepstum, twieëstummig, veerstummig, viefstummig
- Verwantje wäörd
- Zagswies
- 'n stum wie e metje höbbe: 'n doordringendje stum höbbe
- 'n stum wie e wasbraed: 'n raon stum
- 'n raon stum: 'n stum die graof is door 't gram zeen
Verbuging
In anger spraoke
[1]
[2]
Wirkwaord
Neet-lemma
stum /stø̀m/
- (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van stumme
- (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van stumme
- Aafbraeking
- stum
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads