Pàn frîto

O pàn frîto, mangiâ popolâre, o se prepâra in mòddo sénplice; o se ciàmma ascì michétta de Sàn Zòrzo, michetìn a Canpogêxa, pan fricciu in Èrli e Castrevêgio e frisciö (friscêu) ò ascì fugassin (fogassin) in priéize, o se consùmma in gràn quantitæ inta fèsta ch'a pòrta o nómme do Sànto, e ascì inte sàgre locâli. O l'é de fórma riónda, ò alongâ, cómme a Mendaiga (in comùn dónde se pàrla n dialétto fra quéllo d'Arbénga e quéllo d'Inpéria). Inte dötréi pàixi o pàn frîto o l'é servîo co-e patàtte; inte di âtri pòsti, cómme in Arbénga, o se gùsta da sôlo e o l'é réizo ciù savorîo da-i arömi locâli (còmme o romanìn), opû insémme a di salùmmi cómme o speck e o xanbón ingheugiæ in gîo a-o pàn frîto.

«U pan frìtu u l'è cumme a michetta, ciü ti ne mangi e ciü te ne vegne lecca»

(Dîto popolâre de Armo, in Provinsa de Inpéria[1])

ZE	Quésta pàgina a l'é scrîta in zenéize, segóndo a grafîa ofiçiâ

In sachétto de fugassìn

Ingrediénti pe 6 persónn-e

• 600 gràmmi (6 ètti) de fænn-a giànca;
• 30 gràmmi de crescénte de bîra;
• 0,400 lîtri d'ægoa tiépida;
• sâ quànte bàsta;
• êuio d'oîva pe frìzze.

• 
  Fænn-a
• 
  Lievitaçión
• 
  Êuio d'oîva
• 
  Sâ

Preparaçión

Drénto 'na gròssa copétta métighe a fænn-a e remesciâla co-a sâ. Da 'na pàrte deslengoâ o crescénte inte pöca ægoa tiépida e dòppo azónzilo a-a fænn-a. Inpastâ a-a spedîa bagnàndo, pöco a-a vòtta, co-o rimanénte de l'ægoa. De l'inpàsto fâ 'na bàlla e lasciâlo levâ pe 'n'ôa e mêza sótta 'n pànno ùmido.

Desténde l'inpàsto levòu in sciâ méizoa, con l'agiùtto de 'n canéllo de légno, scinn-a-a fâne 'na sféuggia spéssa 1 cìtto. Tagiâla a bachétti e a dàddi e frìzili inte l'êuio câdo, ma no tròppo bogénte: ògni tànto remesciâli. Fâ atençión perché frizéndo, o pàn frîto o l'aoménta de volùmme. Servî câdo.