B

La B o b, nom in lumbard be [be] (al dì d'incö anca italianizaa a bi) l'è la seconda letera de l'abecee latin e lumbard, e de quij derivaa da l'abecee di fenici.

Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada.

B
Abecee latin de bas
Aa	Bb	Cc	Dd
Ee	Ff	Gg	Hh
Ii	Jj	Kk	Ll	Mm	Nn
Oo	Pp	Qq	Rr	Ss	Tt
Uu	Vv	Ww	Xx	Yy	Zz

In lumbard la curispond a la cunsunant plusiva bilabiala [b] (tant 'me int alfabet funetich internaziunal).

Int la so version granda la sumeja a la letera beta de l'abecee grech e a la В de l'abecee cirilich.

Storia

La ‹B› l'ha principiaa cume pitugrama del söl d'una cà int i geruglifich egizian o int l'abecee Proto-Sinaitich. In vers al 1050 p.d.S., la version int l'abecee di fenici la gh'aveva una furma liniara che la serviva per fà la letera beth.

Geruglifich egizian cà	Abecee Proto-Cananit cà	Abecee di fenici beth	Abecee grech Beta	Abecee etrüsch B	Latin B