Западна Германија
From Wikipedia, the free encyclopedia
Западна Германија (германски: Westdeutschland) — колоквијален македонски термин што се користи за означување на Сојузна Република Германија (СРГ; германски: Bundesrepublik Deutschland) помеѓу нејзиното формирање на 23 мај 1949 година и германското повторно обединување преку пристапувањето на Источна Германија на 3 октомври 1990 година. За време на Студената војна, западниот дел на Германија и поврзаната територија на Западен Берлин биле дел од т.н. Западен блок. Западна Германија била формирана како политички ентитет за време на сојузничката окупација на Германија по Втората светска војна, формирана од 12 држави формирани во трите сојузнички зони на окупација што ги држиле САД, Обединетото Кралство и Франција. Привремениот главен град на СРГ бил градот Бон, а земјата од времето на Студената војна била ретроспективно означена како Република Бон (Bonner Republik).[2]
Сојузна Република Германија | ||||||
Bundesrepublik Deutschland | ||||||
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
Гесло „Einigkeit und Recht und Freiheit" „Единство и правда и слобода“ | ||||||
Химна Das Lied der Deutschen (Deutschlandlied) a Песната на Германците | ||||||
Главен град | Бон | |||||
Јазици | германски | |||||
Уредување | Сојузна парламентарна република | |||||
Претседател | ||||||
- | 1949–1959 | Теодор Хојс | ||||
- | 1959–1969 | Хајнрих Либке | ||||
- | 1969–1974 | Густав Хајнеман | ||||
- | 1974–1979 | Валтер Шел | ||||
- | 1979–1984 | Карл Карстенс | ||||
- | 1984–1990 | Рихард фон Вајцзекерb | ||||
Канцелар | ||||||
- | 1949–1963 | Конрад Аденауер | ||||
- | 1963–1966 | Лудвиг Ерхард | ||||
- | 1966–1969 | Курт Георг Кизингер | ||||
- | 1969–1974 | Вили Брант | ||||
- | 1974–1982 | Хелмут Шмит | ||||
- | 1982–1990 | Хелмут Колc | ||||
Законодавство | Бундестаг | |||||
Историски период | Студена војна | |||||
- | Основана | 23 мај 1949 | ||||
- | Повторно обединување | 3 октомври 1990 | ||||
Површина | ||||||
- | 1990 | 248577 км² | ||||
Население | ||||||
- | 1990 | 63254000 | ||||
Густина | 254.5 жит/км² | |||||
Валута | Германска маркаd (DM) | |||||
ВИД | .de | |||||
Повик. бр. | +49 | |||||
a. | Од 1952 до 1991, официјална државна химна на Германија била Deutschlandlied во целост, но само третата строфа била пеена на официјална настани.[1] | |||||
b. | Продолжил како Претседател на обединета Германија до 1994. | |||||
c. | Продолжил као Канцелар на обединета Германија до 1998. | |||||
d. | Во Сар, помеѓу јануари 1957 и јули 1959 се користел францускиот франк и франкот на Сар. | |||||
На почетокот на Студената војна, Европа била поделена меѓу западниот и источниот блок. Германија била поделена на двете земји. Првично, Западна Германија барала ексклузивен мандат за цела Германија, претставувајќи се себеси како единствено демократски реорганизирано продолжение на Германскиот Рајх од 1871-1945 година.[3]
Три југозападни покраини на Западна Германија се споиле за да го формираат Баден-Виртемберг во 1952 година, а Сар ѝ се придружил на Западна Германија како држава во 1957 година, откако бил одвоен како Сарски протекторат од Германија окупирана од сојузниците од Франција (одвојувањето не било целосно легално бидејќи се спротивставил Советскиот Сојуз). Покрај добиените десет држави, Западен Берлин се сметал за неофицијална де факто единаесеттата држава. Додека де јуре тој не бил дел од Западна Германија, бидејќи Берлин бил под контрола на Сојузничкиот контролен совет (СКС), Западен Берлин политички се усогласил со Западна Германија и бил директно или индиректно претставен во нејзините федерални институции.
Темелите за влијателната позиција на Германија биле поставени за време на економското чудо од 1950-тите (Wirtschaftswunder), кога Западна Германија станала втора по големина економија во светот по огромното уништување предизвикано од Втората светска војна. Првиот канцелар Конрад Аденауер, кој останал на функцијата до 1963 година, работел на целосно усогласување со НАТО наместо неутралност и обезбедил членство во воената алијанса. Аденауер исто така бил поборник на договори кои се развиле во денешната Европска Унија. Кога Г6 била основана во 1975 година, немало сериозна дебата за тоа дали Западна Германија ќе стане негова членка.
По распадот на Источниот блок, симболизиран со отворањето на Берлинскиот ѕид, двете држави презеле акција за да се постигне германско обединување. Источна Германија гласала за распуштање и пристапување кон Сојузна Република Германија во 1990 година. Петте повоени држави (Länder) биле реконституирани, заедно со обединетиот Берлин, кој го завршил својот специјален статус и формирал дополнителна „земја“. Тие формално ѝ се придружиле на федералната република на 3 октомври 1990 година, зголемувајќи го вкупниот број на држави од десет на шеснаесет и ставиле крај на поделбата на Германија. Повторната обединета Германија е директно продолжение на државата претходно неформално наречена Западна Германија, а не нова држава, бидејќи процесот во суштина бил доброволен чин на пристапување: Сојузна Република Германија била проширена за да ги вклучи дополнителните шест држави на Германска Демократска Република. Проширената Сојузна Република ја задржала политичката култура на Западна Германија и го продолжила своето постојно членство во меѓународните организации, како и усогласувањето на западната надворешна политика и припадноста кон западните сојузи како што се Обединетите нации, НАТО, ОЕЦД и Европската економска заедница.