Ѕвездена трага

Ѕвездена трага ― вид на фотографија која користи долго време на изложеност за да ги сними дневните кругови, привидното движење на ѕвездите на ноќното небо поради земјиното вртење. Фотографијата на трага од ѕвезди покажува поединечни ѕвезди како ленти низ сликата, со подолги изложувања кои даваат подолги криви. Поимот е користен за слични фотографии направени на друго место, како на пример на Меѓународната вселенска станица и на Марс.^[2][3]

Се чини дека сите ѕвезди на ноќното небо кружат околу небесниот пол (јужниот пол на оваа фотографија). Во период од неколку часа, ова очигледно движење остава ѕвездени траги.^[1]

Ѕвездена патека фотографирана од планината Велингтон, Тасманија. Јужната поларна светлина видлива во позадина.

Фотографија на ѕвездена патека на солено езеро во пустината Лут во Иран.

Вообичаените брзини на блендата за трага од ѕвезди се движат од 15 минути до неколку часа, што бара поставка „светилка“ на фотоапаратот за да биде отворена блендата подолг период од вообичаеното. Сепак, попрактикувана техника е да бидат споени голем број слики заедно за да биде создадена конечната слика за патеката на ѕвездите.^[4]

Ѕвездените траги се користени од професионални астрономи за мерење на квалитетот на набљудувачниците за големите телескопи.

Фотографирање

Видео

Ѕвездени патеки фотографирани од Меѓународната вселенска станица во нискоземјината орбита под агол што ги прави патеките речиси вертикални наместо кружни.

Фотографиите од ѕвездените траги се снимени со поставување на камера на статив, насочување на објективот кон ноќното небо и дозволување на блендата да остане отворена долг временски период.^[5] Ѕвездените патеки се сметани за релативно лесни за создавање на аматерски астрофотографи.^[6] Фотографите обично ги прават овие слики користејќи дигитален рефлексен фотоапарат или безогледален фотоапарат со фокус на објективот поставен на бесконечност. Откачувањето на кабелот или интервалометарот му овозможува на фотографот да ја држи блендата отворена саканото време. Вообичаените времиња на изложеност се движат од 15 минути до многу часови, во зависност од саканата должина на лаковите на трагата на ѕвездите за сликата.^[7] Иако сликите од ѕвездените траги се создавани при услови на слаба осветленост, долгото време на изложеност дозволува брзи филмови, како што се ISO 200 и ISO 400.^[6] Широк отвор, како што се f/5.6 и f/4, се препорачувани за ѕвездени патеки.^[5][8]

Ѕвездените траги снимени со 136 минути долг период на изложување во Елибана, Нов Јужен Велс, Австралија, на 3 март 2019 година.

Бидејќи времето на изложеност за фотографии од траги од ѕвезди може да трае неколку часа, батериите на фотоапаратот може лесно да бидат испразнети. Механичките камери за кои не е потребна батерија за отворање и затворање на блендата имаат предност во однос на посовремените филмски и дигитални фотоапарати кои се потпираат на енергија од батеријата. На овие фотоапарати, светилката, поставката за експозиција, ја одржува блендата отворена.^[9] Друг проблем со кој се соочуваат дигиталните фотоапарати е зголемувањето на електронскиот шум со зголемување на времето на изложеност.^[5] Сепак, ова може да биде избегнато преку употреба на пократко време на изложеност кои потоа се наредени во програмската опрема за постпродукција. Ова го избегнува можното насобирање на топлина или дигиталниот шум предизвикан од една долга изложеност.

Астронаутот Дон Петит од Соединетите Држави, снимал траги од ѕвезди со дигитален фотоапарат од Меѓународната вселенска станица во орбитата на Земјата помеѓу април и јуни 2012 година. Петит ја опишал својата техника на следниов начин: „Моите слики од трага од ѕвезди се направени со временска изложеност од околу 10 до 15 минути. Меѓутоа, со современите дигитални фотоапарати, 30 секунди се отприлика најдолгата можна изложеност, поради бучавата од електронскиот забележувач што делува да ја „снежи“ сликата. За да постигнам подолга експозиција, јас го правам тоа што го прават многу аматерски астрономи, а потоа ги „сложувам“ со помош на програмска опрема за сликање.^[10][2]

На Марс биле направени и слики од ѕвездени траги.^[11] Роверот „Дух“ ги фотографирал додека барал метеори.^[11] Бидејќи камерата беше ограничена на изложеност од 60 секунди, патеките се појавуваат како испрекинати линии.^[11]

Земјино вртење

Главна статија: Земјино вртење

Ѕвездена патека над карпестата планина во Аламут, Казвин, Иран.

Можни се фотографии од ѕвездени траги поради вртењето на Земјата околу нејзината оска. Привидното движење на ѕвездите е снимено како претежно криви ленти на филмот или забележувачот.^[5] За набљудувачите на северната хемисфера, насочувањето на камерата кон север создава слика со концентрични кружни лакови сосредочени на северниот небесен пол (многу блиску до Северница).^[6] За оние на Јужната Полутопка, истиот ефект се постигнува со насочување на камерата кон југ. Во овој случај, лачните ленти се сосредочени на јужниот небесен пол (близу Сигма Октант). Насочувањето на камерата кон исток или запад покажува прави ленти на небесниот екватор, кој е наведнат под агол во однос на хоризонтот. Аголната мерка на ова навалување зависи од географската ширина^[5] (L) и е еднаква на 90° − L.

Испитување на астрономски места

Фотографиите од ѕвездени траги може да ги користат астрономите за да го одредат квалитетот на местото за телескопски набљудувања. Набљудувањата на ѕвездените траги на Северница се користени за мерење на квалитетот на гледањето во атмосферата и вибрациите во системите за поставување на телескопи.^[12] Првиот запишан предлог за оваа техника е од книгата на Е.С. Скинер од 1931 година, Прирачник за небесна фотографија.^[13]

Галерија

• 
  Ѕвездени патеки фотографирани свртени кон северозапад.
• 
  Ѕвездени траги над телескопот од 3,6 м на Европската јужна набљудувачница.^[14]
• 
  Фотографија од ѕвездена трага која го прикажува привидното движење на ѕвездите околу северниот небесен пол; Северница е светлата ѕвезда во близина на полот, веднаш над млазната патека.
• 
  Соѕвездието Касиопеја над грмотевица.^[15]
• 
  Ѕвездена патека снимена во Паркот Вотерворкс Прери, Ајова.
• 
  Ѕвездена трага во Фајум, Египет.
• 
  Околуполарни ѕвезди во ѕвездени патеки во светилникот Ла Аг, Франција.