Ани Ерно

Ени Ерно (француски: Annie Ernaux); (Лилебон, 1 септември 1940 ) — француска писателка и професор по книжевност.^[1] Нејзиното книжевно дело, главно автобиографско, одржува блиски врски со социологијата.^[2] Ерно ја добила Нобеловата награда за литература за 2022 година „за храброста и клиничката острина со која ги открива корените, отуѓувањата и колективните ограничувања на личната меморија“.^[3][4]

Ани Ерно Annie Ernaux
Роден/а	Ани Дишен Annie Duchesne 1 септември 1940(1940-09-01) (84 г.) Лилебон, Франција
Образование	Универзитет во Руан Универзитет во Бордо
Значајни награди	Нобелова награда за литература (2022)
мрежно место
Official website

Животопис

Ерно пораснала во Ивето во Нормандија. Потекнува од работничка класа, ^[5] но нејзините родители на крајот поседувале кафуле-бакалница. Студирала на универзитетите во Руан, а потоа и во Бордо, каде се квалификувала како учителка и се стекнала со повисок степен по современа книжевност во 1971 година. Извесно време работела на незавршенета теза за Пјер де Мариво.^[6]

Во раните 1970-ти, Ерно предавала во гимназијата во Боневил,^[7] на колеџот Евир во Анеси-ле-Вје, потоа во Понтоаз, пред да се приклучи на Националниот центар за образование на далечина.^[8]

Награди и признанија

• 1977 - Награда на честа за романот Ce qu'ils disent ou rien од 1977 година
• 1984 - Награда Ренодо за La Place
• 2008 - Награда Маргерит-Дирас за Les Années
• 2008 - Награда Франсоа-Моријак за Les Années
• 2008 - Награда на францускиот јазик за целокупниот нејзин опус
• 2014 - Почесен доктор на Универзитетот во Сержи-Понтоаз
• 2016 - Европска награда Страга за Les Années (преведена на италијански како Gli Anni (L'Orma)
• 2017 - Награда Маргерит-Јурсенар, доделена од Граѓанското општество на мултимедијални автори, за целокупниот нејзин опус
• 2018 Premio Hemingway per la letteratura за целокупниот нејзин опус
• 2019 Prix Formentor ^[9]
• 2019 - Награда Грегор фон Рецори за Уна Дона
• 2021 - Избрана за меѓународен писател на Кралското друштво за литература^[10]
• 2022 - Нобелова награда за литература

Покрај тоа, нејзиното име го носи и Наградата Ани-Ерно.

Библиографија

• Les Armoires vides, Paris, Gallimard, 1974; Gallimard, 1984, ISBN 978-2-07-037600-1
• Ce qu'ils disent ou rien, Paris, Gallimard, 1977; French & European Publications, Incorporated, 1989, ISBN 978-0-7859-2655-9
• La Femme gelée, Paris, Gallimard, 1981; French & European Publications, Incorporated, 1987, ISBN 978-0-7859-2535-4
• La Place, Paris, Gallimard, 1983; Distribooks Inc, 1992, ISBN 978-2-07-037722-0
• Une Femme, Paris, Gallimard, 1987
• Passion simple, Paris, Gallimard, 1991; Gallimard, 1993, ISBN 978-2-07-038840-0
• Journal du dehors, Paris, Gallimard, 1993
• La Honte, Paris, Gallimard, 1997^[11]
• Je ne suis pas sortie de ma nuit, Paris, Gallimard, 1997
• La Vie extérieure : 1993-1999, Paris, Gallimard, 2000
• L'Événement, Paris, Gallimard, 2000, ISBN 978-2-07-075801-2
• Se perdre, Paris, Gallimard, 2001
• L'Occupation, Paris, Gallimard, 2002
• L'Usage de la photo, with Marc Marie, Paris, Gallimard, 2005
• Les Années, Paris, Gallimard, 2008, ISBN 978-2-07-077922-2 ^[12]
• L'Autre fille, Paris, Nil 2011 ISBN 978-2-84111-539-6
• L'Atelier noir, Paris, éditions des Busclats, 2011
• Écrire la vie, Paris, Gallimard, 2011
• Retour à Yvetot, éditions du Mauconduit, 2013
• Regarde les lumières mon amour, Seuil, 2014
• Mémoire de fille, Gallimard, 2016
• Hôtel Casanova, Gallimard Folio, 2020
• Le jeune homme, Gallimard, 2022