Арач

Арач^[1] — личен данок, главарина во Османлиското Царство. Се наплаќал од секоја машка немуслиманска глава.^[2], како вид откуп од ропство. Со плаќањето арач се добивало право на лична и имотна сигурност како и право на ослободување од воена обврска ^[3]. Арачот бил доказ за верност на султанот, па буните на немуслиманското население често почнувале со неплаќање на арачот.

Според висината арачот се делел на три класи: „алал“ (висок), „евсат“ (среден) и „една“ (низок)..^[4]

Во почетокот арачот бил земјарина, но набрзо се стопил со главарината.^[5]