Извоз
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Извозот во меѓународната трговија е производ или услуга произведена во една земја што се продава во друга земја.[1] Продавачот на такви добра и услуги е извозник; странскиот купувач е увозник.[2]
Извозот на добра често бара вклучување на властите на клиенти. Од гледна точка на купувачот, извозот е увоз.
Фирми
Многу производни фирми ја започнуваат својата глобална експанзија како извозници и дури подоцна се префрлаат на друг режим за служење на странски пазар.[3]
Процес
Методите за извоз на производ, стока или информации вклучуваат пошта, рачна достава, авионска испорака, испорака со брод, поставување на Интернет или преземање од мрежно место.
Препреки
Извозните препреки се поделени во четири големи категории: мотивациони, информативни, оперативни/засновани на ресурси и знаење.[4][5] Трговските препреки се владини закони, регулативи, полиси или практики кои ги штитат домашните производи од странската конкуренција. Иако ограничувачките деловни практики понекогаш имаат сличен ефект, тие обично не се сметаат за трговски препреки. Најчестите надворешнотрговски препреки се мерките и политиките наметнати од владата што ја ограничуваат, спречуваат или попречуваат меѓународната размена на стоки и услуги.[6]
Стратешки
Меѓународните договори ја ограничуваат трговијата и трансферот на одредени видови на стоки и информации, на пример, стоки поврзани со оружје за масовно уништување, напредни телекомуникации, оружје и тортура и некои уметнички и археолошки артефакти. На пример:
- Групата за јадрени добавувачи ја ограничува трговијата со јадрено оружје и придружна стока (учествуваат 45 земји).
- Групата Австралија ограничува трговијата со хемиско и биолошко оружје и придружна стока (39 земји).
- Режимот за контрола на ракетната технологија ја ограничува трговијата со средства за испорака на оружје за масовно уништување (35 земји).
- Договорот за Васенар ограничува трговијата со конвенционално оружје и технолошки развој (40 земји).
Царини
Царината е данок што се става на одредено добро или збир на стоки кои се извезуваат или се увозуваат, создавајќи економска препрека во трговијата.[7] Царините се применуваат кога домашните производители имаат потешкотии да се натпреваруваат со увозот, како и за заштита на индустријата која е важна за националната безбедност. Некои индустрии добиваат заштита што има сличен ефект како и субвенциите; царините ги намалуваат стимулациите на индустријата за производство на стоки побрзо, поевтино и поефикасно, станувајќи сè помалку конкурентни. Третата основа за царинитее примената на дампинг, т.е. кога продажните цени се многу пониски на извозниот пазар отколку на домашниот.[8] Целта и очекуваниот исход на царината е да се поттикне трошењето на домашни добра и услуги, наместо на нивните увезени еквиваленти.
Царините можат да создадат тензија меѓу земјите. Примерите вклучуваат царината на челик во САД од 2002 година, кога и Кина возврати со царина од 14% на увезените автомобилски делови. Таквите царини обично доведуваат до жалба до Светската трговска организација (СТО) која поставува правила и обиди за решавање на трговските судири.[9] Доколку тоа е незадоволително, земјата-извозник може да избере да воведе сопствена царина за увозот од другата земја.
Remove ads
Предности
Извозот ги избегнува трошоците за воспоставување производствени операции во целната земја.[10]
Извозот може да и помогне на компанијата да постигне ефекти на кривата на искуството и економијата на локацијата во нивната матична земја[10] Предности вклучуваат сопственостите на фирмата, меѓународно искуство, како и можноста да се развие или ниска цена или диференцирани производи. Локациските предности на одреден пазар се комбинација на трошоци, потенцијал на пазарот и ризик за инвестирање . Предностите на интернационализацијата се придобивки од задржување на основната компетентност во компанијата и нејзино поставување преку синџирот на вредност наместо да се лиценцира, аутсорсне или продаде.
Во однос на еклектичната парадигма, компаниите со слаби предности на сопственост не влегуваат на странски пазари. Доколку компанијата и нејзините производи се опремени со предност на сопственоста и предност на интернализација, тие влегуваат преку режими со низок ризик, како што е извозот. Извозот бара значително помалку инвестиции од другите режими, како што се директни инвестиции . Помалиот ризик на извозот обично ја намалува стапката на поврат на продажбата наспроти другите режими. Извозот им овозможува на менаџерите да вршат контрола на производството, но не им дава можност да вршат исто толку контрола на маркетингот. Извозник пријавува разни посредници за управување со маркетинг менаџмент и маркетинг активности . Извозот има влијание и врз економијата. Бизнисите извезуваат стоки и услуги таму каде што имаат конкурентска предност. Ова значи дека тие се подобри од која било друга земја во обезбедувањето на тој производ или имаат природна способност да произведуваат или поради нивната клима или географска положба итн.[11]
Remove ads
Недостатоци
Извозот може да не биде остварлив, освен ако не се најдат соодветни локации во странство.[3]
Големите трошоци за транспорт можат да го направат извозот неекономичен, особено за набавни производи.[3]
Друг недостаток е што трговските бариери можат да го направат извозот неекономичен и ризичен.[3]
За малите и средни претпријатија (МСП) со помалку од 250 вработени, извозот е генерално потежок отколку да се тргува на домашниот пазар. Непознавањето на трговските регулативи, културните разлики, различните јазици и девизните ситуации, како и оптоварувањето на ресурсите и вработените, го комплицираат процесот. Две третини од извозниците на МСП остваруваат само еден странски пазар.[12]
Извозот исто така може да ја девалвира локалната валута за да ги намали цените на извозот. Исто така, тоа може да доведе до воведување тарифи на увезената стока.[11]
Remove ads
Мотиви
Разновидноста на мотиватори за извоз може да доведе до пристрасност во изборот. Големината, познавањето на странските пазари и несаканите нарачки ги мотивираат фирмите да имаат специфични димензии (истражувачки, надворешни, реактивни).[4][5]
Макроекономија
Во макроекономијата, нето-извозот (извоз минус увоз) е компонента на бруто-домашниот производ, заедно со домашната потрошувачката, физичките инвестиции и државните трошоци. Странската побарувачка за извоз на една земја зависи позитивно од приходите во странски земји и негативно од силата на валутата на земјата производителот (т.е. од тоа колку е скапо за странските клиенти да купуваат валута на земјата производител на девизниот пазар ).
Remove ads
Меѓународна статистика
Remove ads
Наводи
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads