Куру (болест)

Куру — прионска болест (како кравјо лудило), откриена во Нова Гвинеја на почетокот на XX век.

Куру
Дете од народот Фор во напредна фаза на куру. Не може да оди или исправено да седи без помош и е неисхрането.
Специјалност	Невропатологија, заразна болест
Симптоми	Тремор на телото, случајни изливи на смеа, емоционална деградација, постепено губење на координацијата
Компликации	Инфекција и пневмонија за време на терминалната фаза.
Вообичаена појава	10-50 години по првичното изложување.
Времетраење	Очекуван животен век од 11 до 14 месеци по појавата на симптомите[1]
Причинители	Пренесување на заразени прионски протеини
Ризик-фактори	Човекојадство
Дијагностички метод	Аутопсија
Диференцијална дијагноза	Кројцфелд-Јакобова болест
Спречување	Избегнување човекојадство
Лекување	Симптоматско лечење
Прогноза	Фатална
Честота	Ретка
Смртни случаи	Околу 2.700 од 2005

Болеста куру кај народот Фор од Нова Гвинеја ја опишале Мајкл Алперс и Даниел Карлтон Гајдушек (Нобеловата награда за медицина 1976 година), како и други истражувачи. Иако се разликува од Кројцфелд-Јакобовата болест, куру е исто така пренослива спонгиоформна енцефалопатија. Нејзиниот начин на пренос е поврзан со антропофагиски погребен обред. Зборот куру значи „трепери од страв“, на форски јазик.

Меѓу Абориџините

Се чини дека првиот случај е опишан во 1920-тите, но медицината навистина се заинтересирала за него дури во 1950-тите. Оваа болест влијае на абориџинското население на племињата Фор од висорамнините на Источна Нова Гвинеја, сега во Папуа Нова Гвинеја, кои ги јаделе телата на починатите за време на мртовечки антропофагични обреди. Овој ритуал се состоел од тоа што членовите на племето ги јаделе починатите роднини за да се надополнат со нивната физичка и духовна сила. Се чини дека оваа практика престанала во средината на 1950-тите под притисок на австралиската администрација.

Од болеста главно страдале жените и децата кои го јаделе мозокот. Мажите, кои ги јаделе мускулите, биле поштедени.^[2][3] Се чини дека постои генетска подложност што исто така ја објаснува специфичната состојба на ова население. Оваа болест е одговорна за повеќе од половина од смртните случаи забележани во најпогодените села. Болеста го достигнала својот врв во 1950-тите, а последниот случај се јавил во 2003 година, повеќе од 45 години по заразувањето.^[4]

Вкупниот број на заболени е околу 2 700. Болеста исчезнала поради прекинот на антропофагијата.^[5]

Симптоми

Времето на инкубација (времето помеѓу заразувањето со прион и првите знаци на болеста) може да биде помалo од 5 години, но постоењето на околу десет случаи кои се појавиле повеќе од 40 години по наводниот прекин на канибализмот го покренува прашањето за многу подолг период на инкубација.^[6]

Церебелум на жртва на куру.

Болеста се пројавува главно како маломозочен синдром со нарушување на рамнотежата, координацијата на движењата, визуелни нарушувања, епилептични напади и грчење на мускулите.^[7] Деменцијата може да ја допотполни сликата, што доведува до смрт во рок од неколку години.

Болеста, предизвикана од натрупување на протеин прион, го омекнува мозочното ткиво додека не стане сунѓересто.

Истражување

Kако можни антиприонски агенси, погодни за употреба кај луѓето, во лабораторија биле утврдени такролимусот и астемизолот.^[8]