Мегаклита (месечина)

Мегаклита (старогрчки: Μεγακλειτή) или Јупитер XIX — месечина на Јупитер. Откриена е во 2000 г. од екипа астрономи од Хавајскиот универзитет под водство на Скот Шепард и ја добила првичната ознака S/2000 J 8.^[1][5][6]

Мегаклита

Мегаклита во декември 2001 г.
Откривање [1]
Откритие на	Скот Шепард Дејвид Џуит Јанга Фернандес Ежен Мање
Откритие во	Опсерваторија „Мауна Кеја“
Откриено	25 ноември 2000
Ознаки
Наречена по	Мегаклита
Други називи	S/2000 J 8
Орбитални особености [2]
Епоха 27 април 2019 (јд 2458600,5)
Лак на набљудување	16,26 г (5.938 дена)
Голема полуоска	0,1586666 ае (23.736.190 км)
Занесување	0,4102170
Орбитален период	–747,09 д
Средна аномалија	269,64681°
Средно движење	0° 28м 54.732с дневно
Наклон	143,20224° (кон еклиптика)та
Должина на искачувачкиот јазол	356,52408°
Аргумент на перихелот	8,71854°
Месечина на	Јупитер
Физички особености[3]
Албедо	0,04 (претпоставено)
Прив. величина	21,7[4]
Апс. величина (H)	15,0[2]

Месечината има пречник од 6 км и кружи околу Јупитер на просечно растојание од 24.687.000 км за 747,09 дена. Има наклон од 150° кон еклиптиката (148° кон Јупитеровиот екватор), повратна насока и занос од 0,308.

Името го добила во октомври 2002 г. кога е наречена по Мегаклита, љубовница на Зевс (Јупитер) и мајка на Теба и Локро во старогрчката митологија.^[7][8]

Ѝ припаѓа на Пасифаината група на неправилни повратни месечини кои кружат околу Јупитер на растојанија од 22,8 до 24,7 Гм со наклони од 144,5° до 158,3°. Меѓутоа, додека Пасифаја е сива (B−V=0,74, V−R=0,38, V−I=0,74) по боја, Мегаклита е светлоцрвена (B−V=0,94, V−R=0,41, V−I=1,05) слично на Калироја.^[9]