Опсада

Опсада — воена операција што се состои од блокада на тврдина или град со цел да се заземе преку исцрпување и/или напад.^[1][2] Се користи кога напаѓачот ќе стигне до град или тврдина што не може лесно да се преземе со непосреден напад и одбива да се предаде. Опсадата вклучува опкружување на целта, блокирање на обидите за засилување и снабдување, како и за пробивање и повлекување на војски или бегство на војници од гарнизонот.

Приказ на Опсадата на Лисабон од 1147 г.

Обично се сврзува со дејствија за уништување на утврдувањата на опколеното место со користење на опсадни строеви, артилериски оган, минирање и избувнување. Се бара можност да се искористи предавство за да се надминат одбранбените градби. Ако овие дејствија не успеат, исходот од опсадата може да се реши преку глад, жед или болест, што може да влијае и на бранителот и на напаѓачот.

Историја

Неопходноста од градски ѕидини

Асирците користеле многу работници за изградба на дворци, храмови и одбранбени ѕидини.^[3] Некои населби во цивилизацијата на Долината на Инд исто така биле утврдени. До 3500 г. пр. н. е., многу мали земјоделски села постоеле покрај поречието на реката Инд, а некои имале ѕидови и планирани улици.

Во Кот Диџи, куќите направени од камен и кал биле изградени зад големи бариери против поплави и одбранбени ѕидови, бидејќи блиските заедници често се бореле за обработливо земјиште. Мундигак (околу 2500 г. пр. н. е.) во денешен Авганистан исто така имал одбранбени ѕидови и квадратни кули направени од исушени тули.

Ѕидовите и утврдувањата биле важни за заштита на древните градови на Блискиот Исток. Овие ѕидови биле направени од кал, камен, дрво или мешавина од материјали, во зависност од тоа што имало на располагање. Тие, исто така, ја покажале моќта на кралството. Градот Урук имал познати ѕидини долги 9,5 километри и високи до 12 метри.

Подоцна, Вавилон имал силни ѕидини со кули, ровови и ендеци. Во Анадолија, Хетитите изградиле големи камени ѕидови околу нивните градови на врвот на ридот. Во Кина, династијата Шанг изградила огромни ѕидови на местото Ао во XV век пр. н. е., со бази широки 20 метри. Градот Хандан, основан во 386 г. пр. н. е., исто така имал цврсти и високи ѕидини.

Долината на Инд и минојските цивилизации изградиле помалку одбрани, најверојатно потпирајќи се на нивните надворешни граници или морето за заштита. Спротивно на тоа, микенските Грци изградиле силни утврдувања заедно со користење на природни бариери како планини, како што се масивните киклопски ѕидини во Микена и други грчки градови од доцното бронзено време (ок. 1600 — 1100 г. пр. н. е.).^[4]