Плазмоид

Плазмоид — плазмено згрутчување, ограничена конфигурација на магнетни полиња и плазма. Можно е користење на плазмоиди создадени со микробраново зрачење во индустријата.

Природен плазмоид, образуван од заемодејството на магнетното поле на Земјата и сончевиот ветар.

Некои истражувачи ги сметаат честичките од микросветот за плазмоиди.

Автономни плазмоиди

Магнетното поле на автономниот плазмоид се одржува со сопствените струи на плазмата, и колку се помали загубите на енергија, толку подолго тој може да постои. Така, истражувањето на плазмоидите е можен пат кон добивање лабораториска топчеста молња.^[1]

Добиена е експериментална потврда дека под одредени услови плазмоидите можат да се „размножуваат“.^[2]

Плазмоиди во приземната тропосфера

Плазмоидните образувања во близина на површината на Земјата се образуваат главно над калливи вулкани и тектонски раседи. Големината на плазмоидите се движи од 3 до 5 см, до 100 и повеќе метри.

Некои од нив можат да се забележат со фотоапарат (во инфрацрвениот и ултравиолетовиот дијапазон на честоти на електромагнетни бранови), а во ретки случаи можат да се забележат дури и со голо око.

Образувањето на плазмоиди се случува според моделот на топчестата молња, според кој плазмената фаза се одржува со тенка молекуларно-кристална обвивка, составена од електрично наелектризирани кластери од „скриена“ фаза на вода.^[3]