Пјер Беноа

Пјер Беноа (16 јули 1886 – 3 март 1962 ) — француски романописец и член на француската академија.^[1] Беноа е роден во Алби, јужна Франција, и бил дете на француски војник. Беноа служел воен рок во северна Африка, а потоа станал државен службеник. Неговиот прв роман Koenigsmark бил објавен 1918, а вториот роман Атлантида издаден следната година ја освоил „Големата награда за роман“ на француската академија. Беноа станал член на академијата во 1931.^[2]

Пјер Беноа
Беноа во 1932
Роден/а	16 јули 1886 Алби, Франција
Починат/а	3 март 1962 Сибур, Франција
Занимање	романописец
Националност	французин

Имал десни политички ставови, а бил поддржувач на францускиот фашист Шарл Морас. За време на нацистичката окупација на Франција, Беноа се приклучил на „групата колаборационисти“, про-нацистичка уметничка група во која членувале Абел Бонар, Жорж Клод, и Пјер Дрие ла Рошељ.^[3] Поради тоа бил уапсен во септември 1944, но бил ослободен по шест месеци. Останал на црниот список од француски нацисти уште многу години. Пред крајот на животот дал серија интревјуа на францускиот писател Пол Гимар. Починал во март 1962 во Сибур.

Творештво

• Koenigsmark (1918)
• L'Atlantide (1919)
• La Chaussée des Géants (1922)
• L'Oublié (1922)
• La Châtelaine du Liban (1924)
• Le Puits de Jacob (1925)
• Le Roi Lépreux (1927)
• Axelle (1928)
• Le Soleil de Minuit (1930)
• L'Homme qui était trop grand (1936)
• Bethsabée (1938)
• Lunegarde (1942)
• L'Oiseau des Ruines (1947)
• Aïno (1948)
• Les Agriates (1950)
• La Sainte Vehme (1954)
• Villeperdue (1954)
• Montsalvat (1957)