Симфонија бр. 40 (Моцарт)

Симфонијата бр. 40 во г-мол, К. 550 е едно од најпопуларните дела на композиторот Волфганг Амадеус Моцарт. Делото било завршено на 31 јули 1788 година, три недели по Симфонијата бр.39 Во 1791 година, непосредно пред неговата смрт, композиторот го создал своето второ издание, додавајќи кларинет на музиката.

Проблеми со пуштањето? Помош.

Проблеми со пуштањето? Помош.

Проблеми со пуштањето? Помош.

Проблеми со пуштањето? Помош.

Моцарт

Структура

Оркестарот на симфонијата (во последното издание) вклучува флејта, две обои, два кларинети, два фаготи, два рога, прва и втора виолина, виоли, виолончело и контрабаси.

Симфонијата е класичен циклус на соната-симфонија. Има четири дела:

1. Алегро молто
2. Анданте
3. Менуето - Трио
4. Алегро Асаи

Првиот, вториот и четвртиот дел се напишани во форма на соната, третиот - во сложена триделна форма со трио.

Моцарт-с40-дел I-Прва тема

Првиот став, во време 4/4, започнува со хармонични фигурации за виоли, поддржани од виолончело и контрабаси, а потоа главниот дел за виолините:

Moцарт-s40-дел III-Прва тема

Музиката од првиот дел е обележана со влијанието на фолклорот. Конкретно, темата, која е многу блиску до главниот дел, звучи во танцот на чочек, популарен меѓу жителите на балканот. „Во овој факт, генерално кажано, нема ништо изненадувачки“, пишува Ју. А. Кремљов , — бидејќи словенскиот фолклор играл сериозна улога во музичкиот фонд на виенските интонации“ ^[1].

Бавно второ движење во клучот на Е-флет мајор и во време 6/8.

Третото движење (минует), во клучот од Г-мол, има временски потпис од 3/4. Екстремните делови, со раздвижено темпо со сложено ритмичко пишување, се во контраст со средниот дел (трио), напишан со истоимениот клуч во Г-дур, каде што жичаните и дувачките групи (без кларинети) се вкрстуваат со помирно темпо.

Финалето на симфонијата е напишано во клуч од Г-мол, време 4/4.

Состав на оркестарот

Изведувачкиот кадар е нешто поразличен од другите симфонии на Моцарт. Во оригиналот, напишан во 1788 година, кларинетите биле заменети со обоа, а трубите и тимпаните воопшто не биле користени.

• Дрвени дувачки инструменти:
  • Флејта
  • 2 обоа
  • 2 кларинети (второ издание)
  • 2 фаготи
• Месинг дувачки инструменти :
  • 2 рогови
• Гудачки инструменти:
  • I, II виолини
  • виоли
  • Виолончело
  • Контрабас

Поврзано

• Симфонија бр. 39 (Розети)

Литература

• Аберт Г. В. А. Моцарт / Пер. с нем., вступ. статья, коммент. К. К. Саквы. — 2-е изд.. — М.: Музыка, 1990. — Т. II, ч. 2. — 560 с. — ISBN 5-7140-0215-6.
• Эйнштейн А. Моцарт: Личность. Творчество / Научн. ред. перевода Е. С. Черной. — М.: Музыка, 1977. — 455 с. — 12 000 экз.