Чурилкаровидни

Чурилкаровидните (науч. Curculionidae) се буби од натсемејството Чурилкари. По раст се обично мали, околу 6 мм, а по исхрана се растенојадни. Заради интересниот облик на главата (со голема чурилка), чурилкарите честопати се нарекуваат и „рогати буби“. Постојат над 60.000 видови во рамките на неколку фамилии, но главно во фамилијата Чурилкари. Извесни други буби од поинакви фамилии, иако не многу сродни, сепак го носат истото име.

Чурилкаровидни
Чурилкар Lixus angustatus
Научна класификација
Царство:	Животни
Колено:	Членконоги
Класа:	Инсекти
Ред:	Тврдокрилци
Подред:	Разнојади
Инфраред:	Растенојадни буби
Натсемејство:	Чурилкаровидни Latreille, 1802
Фамилии
Anthribidae — чурилкари габари Attelabidae — листовитни чурилкари Belidae — примитивни чурилкари Brentidae — правороги чурилкари Caridae Curculionidae — вистински чурилкари Nemonychidae — бороцветни чурилкарии

Чурилкарите се штетници во полјоделството. Житниот чурилкар (Sitophilus granarius) прави штети на складираното жито. Памучниот чурилкар (Anthonomus grandis) ги напаѓа насадите на памук. Таа полага јајца во незрелите памукови чашки, а потоа младите ја јадат содржината, и потоа излегуваат од чашката.

Чурилкарите честопати се среќаваат во суви прехранбени производи како ореви и семки, житарки и зрнести производи. Во домот, најчесто се среќаваат кога ќе се отвори вреќа со брашно, иако чурилкарот јаде и се размножува без проблем и во овес, јачмен, па дури и во појадочни житарки. Нивното присуство се забележува по тоа што зрнцата на нападнатиот производ се залепени во нишки, како да се фатени во пајажина. Ако бидат изедени, тие можат да предизвикаат инфекција на E. coli и разни други заразни болести, зависно од изхраната на чурилкарот.