2010 TK7

2010 TK7 е првиот тројански астероид кој ја дели Земјината орбита во системот Земја-Месечина околу Сонцето.^[3][4][5] Тројанските сателити се теоретски предвидени објекти што орбитираат 60° пред или зад планета во нејзината орбита, претходно забележани само во орбитите на Марс, Јупитер и Нептун.

2010 TK7

Астероидот 2010 TK7 (заокружен со зелено, подолу-десно)
Ознаки
Категорија на астероид	аполонски[1]
Орбитални особености[1]
Епоха 17 август 2010 (JD 2455800.5)
Афел	1,19095 ае
Перихел	0,80955 ае
Голема полуоска	1,00025 ае
Занесеност	0,19066
Орбитален период	365,394 д (1,0 г)
Средна аномалија	217,348°
Наклон	20,8656°
Должина на искачувачкиот јазол	96,5426°
Аргумент на перихелот	45,7551°
Физички особености
Димензии	~300 м[2]
Средна густина	? гр/см³
Површинска гравитација	?
Апсолутна величина (H)	20,588 [1]

2010 TK7 има пречник од 300 метри.^[2] Патеката на движење му осцилира околу L₄ Сонце-Земја, shuttling between this and Лагранжовата точка L₃ со период од околу 400 години.

Откривање

2010 TK7 е откриен од инфрацрвениот вселенски телескоп WISE во октомври 2010.^[6] По анализата на собраните податоци, во јули 2011 е утврдено дека станува збор за тројански објект.^[6]

Физички и орбитални особености

Патеката (зелено) на 2010 TK7 пред Земјата долж Земјината орбита (сини точки)

2010 TK7 има апсолутна величина од 20,6.^[7] Пречникот му изнесува 300 метри, утврден врз основа на претпоставено албедо од 0,1.^[3] Досега нема податоци за спектралните својства, кои би укажале на неговиот физички состав.

Астероидот има орбитален период од 365,389 дена, мошне слично на Земјината година од 365,256 дена. On its eccentric (e = 0,191) orbit, 2010 TK7's distance од Сонцето се разликува од година до година, 0,81 до 1,19 ае.^[3]

Тројанските астероиди не орбитираат токму во Лагранжовите точки, туку осцилираат околу нив во јамки со облик на полноглавец. Меѓутоа, јамката на 2010 TK7's е необично издолжена во таа мера што астероидот понекогаш се движи речиси по спротивната страна на Сонцето гледано од Земјата. Орбитата е таква што, во најблиската точка, објектот не се доближува повеќе од 20 милиони километри до Земјата, што претставува над 50 пати поголемо растојание од оддалеченоста на Месечината.

Орбитата на 2010 TK7 има хаотичен карактер, што значи дека не дозволува долгосежни предвидувања. Пред 500 г, таа можеби осцилирала околу Лагранжовата точка L5 (60 степени зад земјата), пред да се префрли на L4 преку L3. Можна е и краткотрајна нестабилна либрација околу L3, и премини на потковичести орбити.^[3]

Можно истражување

Астероидот веројатно нема да се испитува со мисии во блиска иднина бидејќи не се врти околу Сонцето на иста рамнина со Земјата, што значи дека на истражното летало би му требало охромно количество на гориво. Во следните 10.000 години, најголемата довближеност на објектот ќе изнесува 20 милиони километри.^[8]

Ваквите астероиди еден ден може да станат исплатливи како извор на елементи кои се ретки и скапоцени на Земјата. Оние со сличен состав на Земјата би требало да содржат рудни богатства на помали длабочини отколку на нашата планета. Причината за ова е што астероидот е помал и затоа му требало многу помалку време да се излади отколку што им треба на планетите. Поради ова, елементите немале доволно време да потонат толку длабоко.