Василиј Аксјонов

Василиј Павлович Аксјнов (руски: Васи́лий Па́влович Аксёнов;20 август 1932 – 6 јули 2009) беше Советски и Руски романсиер. Тој стана познат со делата „Горењето“ (Ожог, Ожог, од 1975 година) и на „Генерации на зимата (Московскаја сага, Московскаја сага, од 1992 година), семејна сага што следи три генерации помеѓу 1925 и 1953 година.^[1]

Василиј Аксјонов
Роден/а	Василиј Павлович Аксонов август 20, 1932(1932-08-20) Казан, Советски Сојуз
Починат/а	јули 6, 2009(2009-07-06) (возр. 76) Москва, Русија
Занимање	Доктор, писател
Националност	руски
Апсолвент на	Казански универзитет и Прв Павловски државен медицински универзитет во Санкт Петербург
Период	1950s–2000s
Значајни дела	'„Горењето“, „Островот Крим“ и „Московската сага“, познати на англиски како „Генерации на зимата“

Животопис

Василиј Аксјонов е роден како син на Павел Аксјонов и Евгенија Гинзбург во Казан, СССР на 20 август 1932 година. Неговата мајка, Евгенија Гинзбург, била успешна новинарка и едукаторка, а неговиот татко, Павел Аксјонов, имал висока позиција во администрацијата на Казан. Двајцата родители „беа истакнати комунисти“.

Кариера

Се наведува дека „за време на либерализацијата што следеше по смртта на Сталин во 1953 година, Аксјонов стапил во контакт со првото советско контракултурно движење на хипстери во зоо-костуми наречени стилјаги (оние „со стил“).

Во 1956 година, тој бил „откриен“ забелеан како советскиот писател Валентин Катаев во време на неговото прво објавување, во либералното списание „Младост“. Како стилист за проза, беше на спротивниот страна од Солженицин, станувајќи симбол на младешкиот дух и прифаќајќи го џезот,

Аксјонов бил преведен на бројни јазици, а во Русија останал влијателен.^[2] На 6 јули 2009 година, тој почина во Москва на 76-годишна возраст.^[3]

Романи

• Колеги (1960)
• Билет за ѕвездите („Звёздный билет“ – Zvyozdny bilet, 1961)
• Портокалите од Мароко ("Apel'siny iz Marokko" - "Apel'siny iz Marokko", 1963 година)
• Време е, мој пријателе, време е („Пора, мой друг, пора“ – „Пора, мој дрога, пора“, 1964 година)
• Штета што не беше со нас („Жаль, что вас не было с нами“ – Zhal', chto vas ne bylo s nami, 1965)
• „Половина пат до Месечината“ („На полпути к Луне“, 1966)
• Претрупани буриња за пакување („Затовареная бочкотара“ – Zatovarennaya bochkotara, 1968)
• „Мојот дедо е споменик“ („Мой дедушка – памятный“, 1970 година)
• „Љубов за електрична енергија“ („Любовь к електричеству“, 1971)
• „Во потрага по жанр“ („В поисках жанра“ – „В поисках жанра“, 1972 година)
• „Нашето златно парче метал („Золотая наша Железка“, 1973)
• „The Burn“ („Ожог“, 1975)
• Превод на Е.Л. „Регтајм“ на Доктору на руски (1976)
• „Островот Крим“ („Остров Крым“ – „Остров Крим“, 1979 година)
• „Челичната птица и други приказни“ („Стальная Птица и Другие Рассказы“, 1979)
• „Пејзаж од хартија“ („Бумажный пејзаж“, 1982 година)
• Кажи сирење („Скажи изюм“ – Скажи изиум, 1983)
• Во потрага по меланхоличното бебе („В поисках грустного беби“ – V poiskakh grustnogo bebi, 1987)
• Жолчка од јајцето (напишана на англиски, авторски превод на руски - "Желток яйца" - Zheltok yaytsa, 1989)
• Генерации на зимата (англиско издание на "Московская сага", 1994). Рандом Хаус. ISBN 0-394-56961-X.
• The Winter's Hero (англиско издание на Tiur ma i mir, 1996). Рандом Хаус. ISBN 0-679-43274-4.
• „Новиот сладок стил“ („Новый сладостный стиль“ – „Новиот стил на сладостни“, 1998 година)
• „Царски рез“ („Кесарево свечение“, 2000)
• Волтерјанцки и жени („Вольтерянцы и волтерянки“ – Волтерјанци и волтерјанки, 2004 година – победи на руски Букерова награда).
• „Москва ов ов“ („Москва Ква-Ква“ – „Москва Ква-Ква“, 2006)
• „Ретки Земји“ („Редкие Земли“ – „Редкие Земли“, 2007)

Театар

• „Колеги“ 1959
• „Секогаш на распродажба“ 1965
• „Дуел“ 1969
• „Четирите темпераменти“ објавени во Литературниот алманах „Метропол“, Њујорк и Лондон 1979, ISBN 0-393-01438-X

Литература

• Есеј „Поетот Василиј Аксјонов“ 1980 и теза на Херберт Ганчахер за добивање на академската титула „Магистер по уметности“ на Академијата, денес Универзитет за музика и сценски уметности, Грац, Ре / 1653/1988, јули 1988 година
• Есеј „Живот „во запалена кожа“ од Јирген Серке во „Забранетите поети“, Хамбург 1982, ISBN 3-8135-0826-9