Организирана религија

Организирана религија, позната и како институционална религија — религија во која системите на верување и обредите се систематски уредени и формално воспоставени, обично преку официјална доктрина (или догма), хиерархиска или бирократска лидерска структура и кодификација на облиците на правилно и несоодветно однесување.

Свештениците ги положуваат рацете врз ординантите за време на римокатоличкиот обред на ракополагање. Католичката црква, најголемата христијанска деноминација, е пример за организирана религија.

Дефиниција

Организираната религија се разликува од пошироката идеја за религијата, особено во антропологијата, социологијата и филозофијата. Американскиот филозоф Вилијам Џејмс сметал дека организираната религија е различна и секундарна во однос на религијата сама по себе, наведувајќи дека „од религијата во смислата во која ја сфаќаме, теологиите, филозофиите и црковните организации можат секундарно да растат“.^[1] Џејмс понатаму коментира дека основните елементи на „институционалната религија“ се „обожување и жртвување, процедури за работа врз диспозициите на божеството [т.е.] теологија и церемонии и црковна организација“.^[2][3]

Примери

Аврамските религии во голема мера се сметаат за организирани (вклучувајќи ги христијанството, исламот, јудаизмот и бахаизмот).

Религиите кои не се организирани религии, или се само лабаво организирани, вклучуваат неколку источни религии како што се конфучијанството,^[4] шинтоизмот,^[5] и некои видови будизам, вклучувајќи го и секуларниот будизам.^[6] Исто така, генерално се исклучени домородните и народните религии, како што се анимизмот,^[7] корејскиот шаманизам,^[8] африканските традиции^[9] како Санската религија, религиите на американските староседелци,^[10] и старонордиската религија,^[11] како и одредени нови религиозни движења како неопаганството^[12] и растафаријанството.^[13]

Хиндуизмот не е организирана религија во одредени смисли,^[14][15] особено поради недостатокот на централна структура на моќ.^[16] Сепак, оваа дефиниција е спорна, бидејќи децентрализацијата обично не е единствениот фактор што се зема предвид при дефинирањето на организираните религии. Хиндуизмот е исто така комплициран од фактот што многу научници го сметаат за збирка од разновидни духовни традиции, а не за единствена обединета религија.^[17]