Чарлс Симиќ

Чарлс Симиќ (Белград, 09 мај 1938 - Довер (Њу Хемпшир), 09 јануари 2023 ) – српско-американски поет, есеист и преведувач. Еден од најзначајните американски и светски поети и есеисти. Во 1990 година ја добил Пулицеровата награда за поезија, а во 2017 добитник е на Златниот венец на Струшките вечери на поезијата^[1].

Чарлс Симиќ Charles Simic
Роден/а	Душан Симиќ 9 мај 1938(1938-05-09) (87 г.) Белград, Југославија
Починат/а	јануари 9, 2023(2023-01-09) (возр. 84) Довер (Њу Хемпшир), САД
Занимање	поет
Националност	српско-американски
Значајни награди	Пулицерова награда за поезија (1990) Награда Валас Стивенс (2007) Златен венец на СВП (2017)

Животопис

Чарлс Симиќ е роден како Душан Симиќ во 1938 година во Белград. Во 1953 година со семејството се сели во САД, претходно поминувајќи година дена во Париз^[2]. Песни почнал да пишува во средно училиште, како што изјавува во едно интервју, за да им се допадне на девојките. На неговите поетски почетоци особено влијаеле американските поети: Волт Витмен, Емили Дикинсон, Волас Стивенс и др. Неговата прва стихозбирка „Што вели тревата“ (1967) одлично е примена од страна на критиката

Како преведувач е особено значаен за популаризација на поезијата на значајни поети од јужносвловенските земји. На англиски превел поезија од: Васко Попа, Иван В. Лалиќ, Љубомир Симовиќ, Милорад Павиќ, Бранко Миљковиќ, Новица Тадиќ, Радмила Лазиќ, како и три антологии на модерна српска поезија, Славко Михалиќ од Хрватска, Томаж Шаламун од Словенија. На англиски препеал и една збирка поезија од Славко Јаневски (2002).

Од 1973 година бил професор на универзитетот во Њу Хемпшир, каде предавал американска книжевност и творечко пишување. Живеел во Стафорд, Њу Хемпшир, а починал во Довер, Њу Хемпшир.

Дела

Поетски збирки:

• 1967, Што вели тревата
• 1969, Некаде меѓу нас каменот фаќа белешки
• 1971, Разградување на тишината
• 1972, Бело
• 1974, Враќање на местото осветлено со чаша млеко
• 1977, Харонова космологија
• 1978, Училиште за темни мисли
• 1980, Класични игри од балската сала
• 1982, Острини
• 1986, Бескрајна тага
• 1989, Светот не завршува
• 1990, Книга на богови и ѓаволи
• 1992, Хотел Несоница
• 1994, Венчавка во пеколот
• 1996, Шетајќи со црна мачка
• 1999, Jackstraws
• 2001, Ноќен излет
• 2003, Гласот во 3 попладне: избрани доцни и нови песни
• 2005, Моето немо страдање
• 2006, Мајмуни околу нас
• 2008, Таа ситница
• 2010, Мајстор на метаморфози
• 2015, Лудак

Збирки есеи:

• 1983, Творечки чин
• 1992, Четири творечки варијации
• 1993, 2008, Алхемија на ситничарницата
• 1995, Невработениот гледач
• 2003, Метафизичар во мракот
• 2006, И ѓаволот е поет

Награди

• Пулицерова награда за поезија
• Награда „Едгар Алан По“
• Награда на Американската академија
• Меѓународна награда за поезија „Грифин“
• Награда „Валас Стивенс“
• Награда Poeta Laureatus на Конгресната библиотека во Вашингтон
• Награда на српскиот ПЕН центар за превод на српската литература
• Медалја „Роберт Фрост“ за животно дело во поезијата
• Награда Вилчек за уметност и хуманистика
• Награда „Босански свеќак“ на меѓународната поетска манифестација „Сараевски денови на поезијата“
• Златен венец на „Струшките вечери на поезијата“