മത്സ്യശാസ്ത്രം

മത്സ്യങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനമാണ് മത്സ്യശാസ്ത്രം അഥവാ ഇക്തിയോളജി. ജലത്തിൽ വസിക്കുകയും സഞ്ചരിക്കാനായി ചിറകുകളും ശ്വസനത്തിനായി ചെകിളകളുമുള്ള ശീതരക്ത ജീവികളാണ് മത്സ്യങ്ങൾ. പീറ്റർ ആർത്തേദിയെയാണ് മത്സ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ പിതാവായി കണക്കാക്കുന്നത്. അരിസ്റ്റോട്ടിലും മത്സ്യങ്ങളെ വർഗ്ഗീകരണം നടത്തിയിട്ടുണ്ട്.

ഭാരതത്തിൽ

1822-ലാണ് ഭാരതത്തിൽ ആദ്യമായി ശാസ്ത്രീയ മത്സ്യപഠനം ആരംഭിച്ചത്. ഫ്രാൻസിസ് ഹാമിൽട്ടൻ ഗംഗാനദിയിലും അതിന്റെ പോഷകനദികളിലുമാണ് ആദ്യമായി പഠനങ്ങൾ നടത്തിയത്. 1827-ൽ ഇദ്ദേഹം തെന്നിന്ത്യയിലൂടെ നടത്തിയ യാത്രയിൽ പുതിയ മത്സ്യങ്ങളെ ശാസ്ത്രലോകത്തിനു പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തു. 1839-ൽ കേണൽ സൈക്സ് എന്ന ശാസ്ത്രജ്ഞൻ നിരവധി പുതിയ ഇനങ്ങളെ കണ്ടെത്തി അവയ്ക്ക് ശാസ്ത്രനാമങ്ങൾ നൽകി. ഫിഷസ് ഓഫ് ദുക്കും (Fishes of Dukkum) എന്നായിരുന്നു പ്രസിദ്ധീകരണത്തിന്റെ നാമം. ഇതിൽ ദുക്കും എന്ന വാക്ക് ദക്ഷിണം എന്നാണെന്നു കരുതപ്പെടുന്നു.

1849-ൽ തോമസ് കാവൽഹിൽ ജെർഡൻ (T.C. Jerdon) വയനാട്, തമിഴ്നാട്, കർണ്ണാടക എന്നിവിടങ്ങളിൽ സഞ്ചരിക്കുകയും മത്സ്യങ്ങളെ കണ്ടെത്തി ശാസ്ത്രനാമം നൽകുകയും ചെയ്തു. മക്‌ക്ലല്ലന്റ്, ബീവാൻ എന്നിവർ ഈ കാലയളവിൽ ഇന്ത്യയിലെ മത്സ്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് പുസ്തകങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.

ബ്രിട്ടീഷ് സൈന്യത്തിലെ ഭിഷഗ്വരൻ ഫ്രാൻസിസ് ഡേയാണ് ഇന്ത്യയിലെ മത്സ്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് സമഗ്രപഠനം നടത്തിയത്. 1865-ൽ മലബാറിലെ മത്സ്യങ്ങൾ എന്ന ഒരു ഗ്രന്ഥവും 1875-1878 കാലഘട്ടത്തിൽ ഇന്ത്യയിലെ മത്സ്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് 2 ഗ്രന്ഥങ്ങളും ആധികാരികമായി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. മത്സ്യഗവേഷകരുടെ ബൈബിൾ എന്നാണ് ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ ഇന്നും വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്^[1].