ടച്ച് സ്ക്രീൻ

ഒരു ഇൻ‌പുട്ട്, ഔട്ട്‌പുട്ട് ഉപകരണമാണ് ടച്ച്‌സ്‌ക്രീൻ സാധാരണയായി ഒരു ഇൻഫോർമേഷൻ പ്രോസസ്സിംഗ് സിസ്റ്റത്തിന്റെ ഇലക്ട്രോണിക് വിഷ്വൽ ഡിസ്‌പ്ലേയുടെ മുകളിൽ ലേയേർഡ് ചെയ്യുന്നു. ഒരു പ്രത്യേക സ്റ്റൈലസ് അല്ലെങ്കിൽ ഒന്നോ അതിലധികമോ വിരലുകൾ ഉപയോഗിച്ച് സ്ക്രീനിൽ സ്പർശിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ഉപയോക്താവിന് ലളിതമായ അല്ലെങ്കിൽ മൾട്ടി-ടച്ച് ആംഗ്യങ്ങളിലൂടെ ഇൻപുട്ട് നൽകാനോ ഇൻഫോർമേഷൻ പ്രോസസ്സിംഗ് സിസ്റ്റം നിയന്ത്രിക്കാനോ കഴിയും.^[1]ചില ടച്ച്‌സ്‌ക്രീനുകൾ പ്രവർത്തിക്കാൻ സാധാരണ അല്ലെങ്കിൽ പ്രത്യേകമായി പൂശിയ കയ്യുറകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു, മറ്റുള്ളവ പ്രത്യേക സ്റ്റൈലസ് അല്ലെങ്കിൽ പേന ഉപയോഗിച്ച് മാത്രമേ പ്രവർത്തിക്കൂ. ഉപയോക്താവിന് ടച്ച്സ്ക്രീൻ ഉപയോഗിക്കാൻ സോഫ്റ്റ്വെയർ അനുവദിക്കുകയാണെങ്കിൽ അത് എങ്ങനെ പ്രദർശിപ്പിക്കാമെന്നതിനെ നിയന്ത്രിക്കാനും കഴിയും; ഉദാഹരണത്തിന്, വാചക വലുപ്പം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിന് സൂം ചെയ്യുന്നു.

ടച്ച്‌സ്‌ക്രീനോടു കൂടിയുള്ള സ്മാർട്ട്‌ഫോൺ

ടച്ച്സ്ക്രീനുള്ള ഇക്കോബി സ്മാർട്ട് തെർമോസ്റ്റാറ്റ്

ഒരു മൗസ്, ടച്ച്‌പാഡ് അല്ലെങ്കിൽ അത്തരം മറ്റ് ഉപകരണങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്നതിനുപകരം പ്രദർശിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നവയുമായി നേരിട്ട് സംവദിക്കാൻ ടച്ച്‌സ്‌ക്രീൻ ഉപയോക്താവിനെ പ്രാപ്‌തമാക്കുന്നു (ഒരു സ്റ്റൈലസ് ഒഴികെ, മിക്ക ആധുനിക ടച്ച്‌സ്‌ക്രീനുകൾക്കും ഇത് ഓപ്ഷണലാണ്).

ഗെയിം കൺസോളുകൾ, പേഴ്സണൽ കമ്പ്യൂട്ടറുകൾ, ഇലക്ട്രോണിക് വോട്ടിംഗ് മെഷീനുകൾ, പോയിന്റ്-ഓഫ്-സെയിൽ (പി‌ഒ‌എസ്) സിസ്റ്റങ്ങൾ എന്നിവയിൽ ടച്ച്‌സ്‌ക്രീനുകൾ സാധാരണമാണ്. അവ കമ്പ്യൂട്ടറുകളിലോ ടെർമിനലുകളായി നെറ്റ്‌വർക്കുകളിലോ അറ്റാച്ചുചെയ്യാം. പേഴ്സണൽ ഡിജിറ്റൽ അസിസ്റ്റന്റുകളും (പി‌ഡി‌എ) ചില ഇ-റീഡറുകളും പോലുള്ള ഡിജിറ്റൽ ഉപകരണങ്ങളുടെ രൂപകൽപ്പനയിൽ അവ ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കുന്നു. ക്ലാസ് മുറികൾ അല്ലെങ്കിൽ കോളേജ് കാമ്പസുകൾ പോലുള്ള വിദ്യാഭ്യാസ ക്രമീകരണങ്ങളിലും ടച്ച്സ്ക്രീനുകൾ പ്രധാനമാണ്. ^[2]

സ്മാർട്ട്‌ഫോണുകൾ, ടാബ്‌ലെറ്റുകൾ, നിരവധി തരം വിവര ഉപകരണങ്ങൾ എന്നിവയുടെ ജനപ്രീതി കൊണ്ട്നടക്കാവുന്നതും പ്രവർത്തനക്ഷമമായ സാധാരണ ടച്ച്‌സ്‌ക്രീനുകളുടെ ആവശ്യവും സ്വീകാര്യതയും വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. ടച്ച്സ്ക്രീനുകൾ മെഡിക്കൽ ഫീൽഡ്, ഹെവി ഇൻഡസ്ട്രി, അവിടെ കീബോർഡും മൗസ് സിസ്റ്റങ്ങളും ഡിസ്‌പ്ലേയുടെ ഉള്ളടക്കവുമായി ഉപയോക്താവിന് ഉചിതമായ അവബോധജന്യവും വേഗത്തിലുള്ളതും കൃത്യവുമായ ഇടപെടൽ അനുവദിക്കുന്നില്ല. ഓട്ടോമേറ്റഡ് ടെല്ലർ മെഷീനുകൾ (എടിഎം), മ്യൂസിയം ഡിസ്പ്ലേകൾ അല്ലെങ്കിൽ റൂം ഓട്ടോമേഷൻ പോലുള്ള കിയോസ്കുകൾ എന്നിവയിൽ കാണപ്പെടുന്നു, അവിടെ കീബോർഡും മൗസ് സിസ്റ്റങ്ങളും ഡിസ്‌പ്ലേയുടെ ഉള്ളടക്കവുമായി ഉപയോക്താവിന് വേഗത്തിലുള്ളതും കൃത്യവുമായ ഇടപെടൽ അനുവദിക്കുന്നില്ല.

ചരിത്രപരമായി, ടച്ച്‌സ്‌ക്രീൻ സെൻസറും അതിനൊപ്പമുള്ള കൺട്രോളർ അധിഷ്‌ഠിത ഫേംവെയറുകളും മാർക്കറ്റിന് ശേഷമുള്ള സിസ്റ്റം ഇന്റഗ്രേറ്റേഴ്സ് ലഭ്യമാക്കിയിട്ടുണ്ട്, അല്ലാതെ ഡിസ്പ്ളേ, ചിപ്പ് അല്ലെങ്കിൽ മദർബോർഡ് നിർമ്മാതാക്കൾ മുഖേനയല്ല. ഡിസ്പ്ളേ നിർമ്മാതാക്കളും ചിപ്പ് നിർമ്മാതാക്കളും ടച്ച്സ്ക്രീനുകൾ ഒരു ഉപയോക്തൃ ഇന്റർഫേസ് ഘടകമായി സ്വീകരിക്കുന്നതിനുള്ള പ്രവണത അംഗീകരിക്കുകയും ടച്ച്സ്ക്രീനുകളെ അവരുടെ ഉൽപ്പന്നങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാന രൂപകൽപ്പനയുമായി സമന്വയിപ്പിക്കാൻ ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു.

ചരിത്രം

സിആർ‌എന്റെ ആക്‌സിലറേറ്റർ എസ്‌പി‌എസിന്റെ (സൂപ്പർ പ്രോട്ടോൺ സിൻക്രോട്രോൺ) കൺട്രോൾ റൂമിനായി ബ്രിട്ടീഷ് ഇലക്ട്രോണിക്സ് എഞ്ചിനീയറായ ഫ്രാങ്ക് ബെക്ക് 1977 ൽ സി‌ആർ‌എൻ വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത പ്രോട്ടോടൈപ്പ് എക്സ്-വൈ മ്യൂച്വൽ കപ്പാസിറ്റൻസ് ടച്ച്‌സ്‌ക്രീൻ (ഇടത്). ഇത് സ്വയം കപ്പാസിറ്റൻസ് സ്ക്രീനിന്റെ (വലത്) കൂടുതൽ വികാസമായിരുന്നു, 1972 ൽ സി‌ആർ‌എൻ സ്റ്റം‌പ് വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു.

ഇംഗ്ലണ്ടിലെ മാൽവെറിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന റോയൽ റഡാർ എസ്റ്റാബ്ലിഷ്‌മെന്റിന്റെ എറിക് ജോൺസൺ, കപ്പാസിറ്റീവ് ടച്ച്‌സ്‌ക്രീനുകളെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ കൃതികളെ 1965 ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒരു ഹ്രസ്വ ലേഖനത്തിൽ വിശദീകരിച്ചു, തുടർന്ന് 1967 ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒരു ലേഖനത്തിൽ കൂടുതൽ ഫോട്ടോഗ്രാഫുകളും ഡയഗ്രാമുകളും ഉപയോഗിച്ചു.