ആൽബർട്ട് ഐൻസ്റ്റൈൻ മുന്നോട്ട് വച്ച വിശിഷ്ട ആപേക്ഷികതാസിദ്ധാന്തം , സാമാന്യ ആപേക്ഷികതാസിദ്ധാന്തം എന്നീ രണ്ട് സിദ്ധാന്തങ്ങളെ പൊതുവായാണ് ആപേക്ഷികതാസിദ്ധാന്തം എന്ന് വിളിക്കുന്നത് (ആംഗലേയം: Theory of relativity). ചുരുക്കരൂപത്തിൽ ആപേക്ഷികത എന്ന് മാത്രമായും പറയാറുണ്ട്.
വസ്തുതകൾ അടിസ്ഥാനതത്വങ്ങൾ, പ്രതിഭാസങ്ങൾ ...
സാമാന്യ ആപേക്ഷികത
G
μ
ν
+
Λ
g
μ
ν
=
8
π
G
c
4
T
μ
ν
{\displaystyle G_{\mu \nu }+\Lambda g_{\mu \nu }={8\pi G \over c^{4}}T_{\mu \nu }\,}
ഐൻസ്റ്റൈൻ ഫീൽഡ് സമവാക്യങ്ങൾ
പരിചയപ്പെടുത്തൽ... ഗണിതശാസ്ത്രം... ഉപാധികൾ
സമവാക്യങ്ങൾ
ലൈനറൈസ്ഡ് ഗുരുത്വാകർഷണം പോസ്റ്റ് ന്യൂട്ടോണിയൻ ഫോർമലിസം ഐന്സ്റ്റീൻ ഫീൽഡ് സമവാക്യങ്ങൾ ഫ്രീഡ്മാൻ സമവാക്യങ്ങൾ എ.ഡി.എം. ഫോർമലിസം ബി.എസ്.എസ്.എം. ഫോർമലിസം
നിർദ്ധാരണമൂല്യങ്ങൾ
ഷ്വാർസ്ചൈൽഡ് റൈസ്നർ-നോർഡ്സ്റ്റ്രോം · ഗോഡെൽ കെർ · കെർ-ന്യൂമാൻ കാസ്നർ · മിൽനെ · റോബർട്സൺ-വാക്കർ പി.പി.-വേവ്
അടയ്ക്കുക
1905 -ലാണ് ആൽബർട്ട് ഐൻസ്റ്റൈൻ തന്റെ വിശിഷ്ട ആപേക്ഷികതാ സിദ്ധാന്തം (Special Relativity) ആവിഷ്കരിച്ചത്. പത്തുവർഷത്തിനു ശേഷം 1915 -ൽ അദ്ദേഹം സാമാന്യ ആപേക്ഷികതാ സിദ്ധാന്തം (General Relativity) അവതരിപ്പിച്ചു. നിരീക്ഷണം നടത്തുന്ന രീതിക്കനുസരിച്ച് നിരീക്ഷണ ഫലത്തിലും മാറ്റമുണ്ടാവുന്നുവെന്ന് വിശിഷ്ട ആപേക്ഷികതാസിദ്ധാന്തം പറയുന്നു. ഗുരുത്വാകർഷണം മൂലം വസ്തുകൾക്കനുഭവപ്പെടുന്ന ഭാരവും ത്വരണവും വിശദീകരിക്കുകയാണ് സാമാന്യ ആപേക്ഷികതാസിദ്ധാന്തം ചെയ്തത്.
ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ ഭൗതികശാസ്ത്ര വിപ്ലവമായി ആപേക്ഷികതാ സിദ്ധാന്തത്തെ കണക്കാക്കാം. ആപേക്ഷികതാ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെയും ക്വാണ്ടം ബലതന്ത്രത്തിന്റെയും വരവോടു കൂടി ശാസ്ത്രത്തിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ തന്നെ ക്ലാസിക്കൽ ഭൗതികമെന്നും, ക്വാണ്ടം ഭൗതികമെന്നും രണ്ടായി മാറ്റപ്പെട്ടു. ആപേക്ഷികതാസിദ്ധാന്തം ആളുകൾ മനസ്സിലാക്കിയതു കൊണ്ടല്ല അതിന്റെ ദുർഗ്രാഹ്യത കൊണ്ടാണ് കൂടുതലും അറിയപ്പെട്ടത്.
E
=
m
c
2
{\displaystyle E=mc^{2}}