ഐക്യരാഷ്ട്ര സഭയുടെ പലസ്തീൻ വിഭജന പദ്ധതി
From Wikipedia, the free encyclopedia
ബ്രിട്ടന്റെ പലസ്തീൻ മാൻഡേറ്റ് അവസാനിപ്പിക്കാനും യഹൂദർക്കായി ഇസ്രയേൽ എന്ന രാഷ്ട്രം രൂപീകരിക്കാനുമായി ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ 181(II) പ്രമേയത്തിലൂടെ നിർദ്ദേശിച്ച പദ്ധതിയാണ് ഐക്യരാഷ്ട്ര സഭയുടെ പലസ്തീൻ വിഭജന പദ്ധതി. 1947 നവംബർ 29 ന് യുഎൻ പൊതുസഭ 181 (II) പ്രമേയമായി പദ്ധതി അംഗീകരിച്ചു. [1][2]
UN General Assembly Resolution 181 (II) | |
---|---|
Date | 29 November 1947 |
Meeting no. | 128 |
Code | A/RES/181(II) (Document) |
Voting summary |
|
Result | Adopted |
പദ്ധതിരേഖയിൽ ബ്രിട്ടീഷ് പിന്മാറ്റത്തിനുള്ള രൂപരേഖ, ജൂത-അറബി രാഷ്ട്രങ്ങൾ തമ്മിലെ അതിരുകൾ, ജറൂസലം നഗരത്തിന്റെ അവസ്ഥ എന്നിവ വിവരിക്കുന്നു. സയണിസം-അറബ് ദേശീയത എന്നിവ തമ്മിലെ വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ ലഘൂകരിക്കാനും പദ്ധതി ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്.[3][4]
32 ശതമാനം വരുന്ന ജൂതന്മാർക്ക് 56 ശതമാനം ഭൂമി, 68 ശതമാനം അറബികൾക്ക് 42 ശതമാനം ഭൂമി, ജറൂസലമിന്റെ ബഹുസ്വരത സംരക്ഷിക്കാനായി അവിടെ ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ ഭരണം എന്നിങ്ങനെയാണ് വിഭജന പദ്ധതിയിലൂടെ വിഭാവനം ചെയ്യപ്പെട്ടത്.[5][6] വിഭജന നിർദ്ദേശത്തെ ജൂതന്മാർ അംഗീകരിച്ചപ്പോൾ[7][8][9] തങ്ങളുടെ ഭൂമിയിൽ നടക്കുന്ന ഏകപക്ഷീയമായ ഈ വിഭജനത്തെ അറബികൾ ശക്തമായി എതിർത്തു[10]. ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെത്തന്നെ ചാർട്ടറിന്റെ 73-ആം അനുച്ഛേദത്തിന്റെ ഭാഗം ബി പ്രകാരം പലസ്തീന്റെ ഭരണം അവിടത്തെ നിവാസികൾക്ക് ലഭിക്കണമെന്നതായിരുന്നു അറബികളുടെ വാദം. ഇതിൽ ഐക്യരാഷ്ട്രസഭക്ക് പ്രത്യേക വിഭജനാധികാരമില്ലെന്ന് അവർ വാദിച്ചു.[11]